در شعاع جانان صفحه 66

اشرف رفته باشد و درس مرحوم آیت الله العظمی آخوند خراسانی شرکت کند، به طوری که وقتی وارد شد، جلسهی دوم یا سوم پیشنهادی به مرحوم آقای آخوند کرد. آمدند این طرف و آن طرف جواب دهند، حق با ایشان بود. این مسأله، همان مسألهای بود که ایشان بالذات پیروی از آن کرد. و آن این بود که اخبار آل محمّد علیهم السلام را طوری دسته بندی و پیگیری کرده بود که گویی در همان سرچشمهی فیض امام صادق و ائمه طاهرین علیهم السلام برداشت کرده بود.(1)

تسلط فوق العاده بر مبانی آیت الله العظمی بروجردی

حضرت آیت الله آقای حاج سید محمّد جواد علوی بروجردی دامت برکاته، نواده برومند مرحوم آیت الله العظمی بروجردی(قدس سرّه) میفرمودند: تسلط فوق العادهای که مرحوم آقای ابطحی نسبت به مبانی آقای بروجردی در مسائل رجالی و مسائل حدیثی داشتند کم نظیر بود و من به تسلط ایشان کم دیدم.

مرحوم آقای ابطحی مسائل فقهی را هم به همان نگاه و دیدِ آقای بروجردی نگاه میکرد. وقتی آقای بروجردی مسئلهی فقهی را مطرح میکردند، میفرمودند: تاریخ صدور حدیث را میبایست بررسی کرد. لذا من خیلی دنبال شاگردان آقای بروجردی بودم که بپرسم که آقای بروجردی چه میخواهند بگوید؟!. نهایتاً  مرحوم آقای ابطحی جوابگو شدند و از قول مرحوم آقای بروجردی میفرمودند: آن حدیثی که از دو لب امام علیه السلام جاری شده، بیجهت نیست و منشائی میخواهد. راوی سؤالی مطرح کرده است. حال این راوی که سؤالی مطرح نموده، برای چه سوال کرده است!؟، ایشان حرفی را از آقای بروجردی مطرح میکردند که رسول خدا صلی الله علیه و آله وقتی تبیین احکام میفرمودند، تا مدتها این احکام، بوسیله عامهی مسلمانان تلقی شده بود، یعنی زمان حتی خلفا، تا زمان امیرمؤمنان علیه السلام و حتی زمان حسنین علیهما السلام که نزدیک به عصر پیغمبر بود. چرا که کسی نمیتوانست خلاف آن چیزی که پیغمبر گفته حرفی بزند، اگرچه از لحاظ سیاسی کمی تغییر شد، اما عمدتاً محفوظ مانده است. لذا از زمان امام سجاد علیه السلام