اختران فروزان ری و طهران، یا، تذکره المقابر فی احوال المفاخر صفحه 264

ص:266

سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز***مرده آنست که نامش به نکوئی نبرند.

امیری فیروزکوهی

1288ش 1364ش

ادیب اریب و شاعر ماهر استاد آزاد مرحوم سیدکریم امیری فیروزکوهی فرزند سیدمصطفی قلی (منتظم الدوله) از ادباء فرزانه و شعراء معاصر تهران بوده است در سال 1288 شمسی در فیروزکوه بدنیا آمده و پس از رشد و خواندن دروس ابتدائی مهاجرت به تهران کرده و دروس متوسطه و غیره را در تهران به پایان رسانیده و به واسطه داشتن قریحه و ذوق سرشار به سرودن اشعار و غزلیات و قصائد و مثنویات پرداخته و در میان اقران و همگنان مشار بالبنان شده و همواره منزلش مجمع ادباء و شعرا و اساتید دانشگاه و دانشمندان و غیره گردیده تا سرانجام در روز پانزدهم محرم 1405 قمری برابر 19 مهرماه 1364 شمسی در سن 74 سالگی در روز رحلت عالم ربانی و نویسنده گرامی آیت الله حاج میرزا خلیل کمره ای از دنیا رفته و در جنب و جوار ایوان شرقی امامزاده طاهر علیه السلام بخاک رفته و این اشعار که از اوست روی لوح قبرش نوشته شد.

ما زین گذر عمر که جستیم و گذشتیم*** بار سفر ساخته بستیم و گذشتیم

از برق نفس سوخته و ز افق خاک***چون آه دل سوخته جستیم و گذشتیم

ز انسان که رسیدند و نشستند و گذشتند*** ما نیز رسیدیم و نشستیم و گذشتیم

چون شعله ای از اشک که از رشته گسسته است*** پیوند ز خود نیز گسستیم و گذشتیم