سلمان فارسی الگوی زندگی شیعی صفحه 54

ص:59

راز آفرینش

اشاره

پس از تشکیل زندگی و یافتن هویتی جدید هم، دوست و هم نشین همیشگی ام ابوذر بود. یک روز که در مسجد النبی به انتظار نماز نشسته بودیم، از من پرسید: «تو که هر شب از پیامبر دانش می آموزی، بهترین دانشی که از ایشان آموخته ای چه بوده؟»

گفتم: «بهترین مطلبی که از ایشان فرا گرفتم، پاسخ پرسشی بود که از نوجوانی ذهنم را مشغول ساخته بود و آن این که ما انسان ها چه فرقی با دیگر موجودات داریم و هدف از آفرینش ما چیست؟»

ابوذر گفت: «می دانم سطح علم تو از من بالاتر است، ولی می شود جوری بگویی که من هم بفهمم؟»

گفتم: «تو که قبل از من حافظ سوره های مکی قرآن بودی. برای من آیه های چهار تا نه سوره سجده را بخوان». ابوذر نیز شروع به خواندن کرد:

((اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَیْنَهُمَا فیِ سِتَّهِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَی عَلیَ الْعَرْشِ  مَا لَکم مِّن دُونِهِ مِن وَلیِ ٍّ وَ لَا شَفِیعٍ  أَ فَلَا تَتَذَکرُونَ*