سلمان فارسی الگوی زندگی شیعی صفحه 89

ص:94

1- بحارالأنوار، ج 22، ص 321 و الصحیح من السیره النبی الاعظم صلی الله علیه و آله و سلم، ج10، ص 241.
2- «خَلَقَ طِینَهَ شِیعَتِنَا مِنْ دُونِ ذَلِک فَهُمْ مِنَّا... وَ سَلْمَانُ خَیْرٌ مِنْ لُقْمَانَ». بحارالأنوار، ج22، ص 331.
3- «أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ إِنَّ سَلْمَانَ عَلِمَ الِاسْمَ الْأَعْظَمَ». بحارالأنوار، ج22، ص346.

گفتم: «من نیز اسم اعظم را می دانم».

ابوذر گفت: «با این حساب، به راستی که تو به مقام های بسیار بالایی رسیده ای و بدون اغراق می توانم بگویم که بعد از علی بن ابی طالب صلی الله علیه و آله و سلم تو دست پرورده پیامبر هستی و حقا که باید تو را سلمان محمدی نامید».

***

پیوست

بازشناسی بهتر و بیش تر شخصیت سلمان محمدی در پایان دوران همراهی با پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از معبر آیات قرآنی می تواند بسیار جالب و جذاب باشد.

در منابع حدیثی، تاریخی و تفسیریِ عامه و خاصه، تعدادی از آیات قرآن از باب شأن نزول یا تفسیر و تأویل یا جری و تطبیق (بیان مصداق برجسته) بر سلمان (به صورت فردی یا در میان جمع و گروه) حمل شده، که فهرست آن آیات چنین است:

آیه

نوع تطبیق

107 کهف

شأن نزول این آیه به فرموده امام صادق علیه السلام درباره سلمان، ابوذر، مقداد و عمار است.(1)