- مقدمه 1
- پیش گفتار 2
- اشاره 3
- اجازه نامه های روایتی 4
- بازگشت به سخن پیرامون اجازات 16
- آقا جمال از چه کسانی روایت دارد؟ 28
- اشتباهی در برخی از کتب و اجازات 37
- مشکله ای در اجازۀ فاضل نراقی 49
- جمال المحقّقین و روایت از علّامه مجلسی دوم 52
- کسانی که از جمال المحقّقین اجازه روایت دارند 55
- محقق بهبهانی و پدر 69
- مشیخۀ آقای بهبهانی 70
- محقق بهبهانی و حاج میر ابوالقاسم موسوی 71
- اقامۀ نماز بر پیکر علّامۀ مجلسی 74
- 1 - ارتحال آقا حسین: 76
- تاریخ درگذشت دو محقّق خوانساری 76
- اشاره 76
- 2 - ارتحال آقا جمال الدین: 77
- اشاره 109
- سخنی دربارۀ «ریاض العلماء» 112
- نیاکان صاحب «الروضات»و آثار علمی 112
- حاج میر ابوالقاسم جعفر«میر کبیر» 116
- پیشینۀ کتاب و کتابخانه در خاندان 116
- آقا حسن و آقا حسین گیلانی لبنانی 119
- آقا حاج سیّد حسین مجتهد فرزند میر کبیر 121
- آقا سیّد ابوالقاسم جعفر ثانی فرزند حاج سید حسیّن مجتهد 122
- نام چند تن از رجال بزرگ خاندان 122
- فرزندان گرامی حاج میرزا سیّد زین العابدین 127
- کتابخانۀ آیه اللّه العظمی آقا میرزا سیّد محمّد هاشم 132
- ختم مقال 141
- علّامۀ شهیر الفت اصفهانی 143
- اشاره 151
ص:18
1- (1)) - اگر در سال 1106 چهل سالی از عمر صاحب ریاض گذشته باشد و چهل سال تمام منظورگردیده ولادت در سال 1066 خواهد بود بلکه اگر اوائلِ 1066 را در نظر بگیریم ولادت وی ممکن است در اواخر 1065 باشد ولی با در نظر گرفتن اینکه در سال 1074 سال وفات پدرش هفت سال داشته و در سال 1106 چهل سال از عمر وی گذشته بوده باید ولادت صاحب ریاض را در اواخر 1066 یا اوائل 1067 دانست. از اواخر 1066 تا اواخر 1106 چهل سال و تا اوائل 1074 هفت سال تقریبًا می باشد و از اوائل 1067 تا اوائل 1074 هفت سال و تا اواخر 1106 تقریبًا چهل سال خواهد بود. سیّد موسی شبیری زنجانی. متّعنا اللّه تعالی بدوام بقائه.
بزرگوار کثیرالاٰثار که در حدود یکهزار و یکصد و سی بوده - بسان بسیاری دیگر از دانشوران آن زمان - به درستی دانسته نیست و همچون خاکجای او در اصفهان پنهان مانده است. همچنان که از دو فرزند پسر او میرزا احمد و میرزا زین العابدین که پدر، کتاب های ملکی خود را به آن دو بخشیده است - و لا بدّ گرفتار جور افغان و فتنه دوران شده اند - هیچ آگاهی در دست نیست (1).
بازگشت به سخن پیرامون اجازات
باری، به هنگام تحریر این مقال؛ سه اجازه نامۀ دیگر از مرحوم آقا حسین محقّق خوانساری در دست داریم:
نخست، اجازه ای که برای میرزا سیّد محمد باقر بن سیّد علیرضا پیشنماز حسینی عاملی اصفهانی (متوفی به سال یکهزار و یکصد و بیست و سه) نوشته است.
میرزا سیّد محمد باقر از علماءِ بزرگوار اصفهان و امام جماعت مسجد سلطانی بوده «مکارم الاٰثار ج 5: ش 1134». تاریخ اجازه نامه جُمادای دوم یکهزار و هشتاد و هشت است، و محامد اوصاف مُجاز و نحوۀ تلمّذ او نزد مجیز در اصل اجازه به خطّ خود جناب آقا حسین دیده می شود، امّا سند روایتی در آن نیامده، و نسخه به همراه چند اجازۀ دیگرِ مُجاز، مُنضمّ به مجلّدی از «اصول کافی» است که