- مقدمه 1
- پیش گفتار 2
- اشاره 3
- اجازه نامه های روایتی 4
- بازگشت به سخن پیرامون اجازات 16
- آقا جمال از چه کسانی روایت دارد؟ 28
- اشتباهی در برخی از کتب و اجازات 37
- مشکله ای در اجازۀ فاضل نراقی 49
- جمال المحقّقین و روایت از علّامه مجلسی دوم 52
- کسانی که از جمال المحقّقین اجازه روایت دارند 55
- محقق بهبهانی و پدر 69
- مشیخۀ آقای بهبهانی 70
- محقق بهبهانی و حاج میر ابوالقاسم موسوی 71
- اقامۀ نماز بر پیکر علّامۀ مجلسی 74
- اشاره 76
- تاریخ درگذشت دو محقّق خوانساری 76
- 1 - ارتحال آقا حسین: 76
- 2 - ارتحال آقا جمال الدین: 77
- اشاره 109
- نیاکان صاحب «الروضات»و آثار علمی 112
- سخنی دربارۀ «ریاض العلماء» 112
- حاج میر ابوالقاسم جعفر«میر کبیر» 116
- پیشینۀ کتاب و کتابخانه در خاندان 116
- آقا حسن و آقا حسین گیلانی لبنانی 119
- آقا حاج سیّد حسین مجتهد فرزند میر کبیر 121
- نام چند تن از رجال بزرگ خاندان 122
- آقا سیّد ابوالقاسم جعفر ثانی فرزند حاج سید حسیّن مجتهد 122
- فرزندان گرامی حاج میرزا سیّد زین العابدین 127
- کتابخانۀ آیه اللّه العظمی آقا میرزا سیّد محمّد هاشم 132
- ختم مقال 141
- علّامۀ شهیر الفت اصفهانی 143
- اشاره 151
ص:19
1- (1)) - در گفتار دوم «ص 115 - 119» نیز دربارۀ «ریاض العلماء» و مرحوم میرزا عبداللّه اصفهانی مصنّف آن کتاب سخنی هست.
آن را شخص مُجاز وقف کرده و در خاندانش نگهداری می شد، تا آنکه به مدّت زمانی پس از درگذشت مرحوم آقا سیّد محمد مهدی نایب الصدر «از اعقاب مُجاز:
مکارم 5: همان شماره» کتابخانۀ معتبر وی متفرّق گردید، و در این اواخر نسخۀ موقوفۀ یاد شده به کتابخانۀ الزهراء انتقال یافت (1).
دوم، اجازه ای که برای مرحوم شیخ حرّ عاملی مؤلّف کتاب «تفصیل وسائل الشیعه» (متولّد یکهزار و سی و سه، متوفّی یکهزار و یکصد و چهار) نوشته و در آن تنها روایت خود را از علّامه مجلسی بزرگ ذکر نموده و تاریخ اجازه یکهزار و نود و یک است.
نسخۀ این اجازه به خطّ مرحوم آیه اللّه العظمی حاج میرزا سیّد زین العابدین موسوی - والد ماجد صاحب الروضات، اعلی اللّه مقامهما - است. این اجازه نامه نیز سند تاریخی و علمی ارزشمندی به شمار می رود.
سه دیگر، اجازه ای که برای «مولانا قاسم الجیلی» به رسم اختصار و بدون ذکر سندِ روایت و بدون تاریخ، در پایان نسخه ای از «کتاب من لا یحضره الفقیه» که مُجاز استنساخ کرده بود نوشته، و باز در آن عدم احتیاج به اجازۀ روایتی را گوشزد نموده است. اجازه نامه این چنین آغاز می شود:
«و بعد، فإنّ المولی العالم الفاضل العامل الصالح الورع التقیّ الزکیّ مولانا قاسم الجیلی - زیدت توفیقاته - قد طالما اختلف فی طلب العلوم العقلیّه، و اجتهد فی اکتساب المعارف الدینیّه، و أخذ من کلّ منهما حظًّا و افرًا و قسطًا صالحًا».