نخستین دوگفتار پیرامون گوشه هایی از احوال وآثار علماء بزرگ خوانسار صفحه 49

ص:51

خوانساری را مُجاز در روایت از مولانا محمّد تقی مجلسی نوشته اند، و ما گفتیم که این نادرست است، یعنی آن کسی که از مرحوم مجلسی اوّل اجازۀ مکتوب دارد آقا حسین می باشد، نه فرزندش آقا جمال الدین، و اللّه اعلم.

البتّه این اشتباه در برخی دیگر از اجازات و کتب مربوطه تکرار شده است که فرصتی برای احصاءِ آنها نیست، و اینک تنها به یک مورد از اجازات معاصرین اشاره می کنیم و به این بحث پایان می دهیم، و آن اجازه نامۀ مرحوم آیه اللّه ابوالمجد محمّدالرضا «آل العلّامه الامام الشیخ محمّد تقی صاحب هدایه المسترشدین» است، برای شیختنا الفاضله الصّالحه مرحومۀ علویّۀ امینیّه، صاحب تفسیر «مخزن العرفان»؛ بنام «الاجازه الشامله للسیّده الفاضله» مورّخۀ (1357 ق). مُجیز گوید:

«عن المولی الفرید الاٰغا محمّد باقر، عن والده المولی محمّد أکمل، عن العلّامه الشیروانیّ و المولی جمال الدین الخوانساریّ و الشیخ جعفر القاضی و المولی محمّد باقر المجلسیّ، جمیعًا عن المولی محمّد تقیّ المجلسیّ»: فصلنامۀ گرامی «علوم الحدیث 4: ص 352، قم، 1419».

مشکله ای در اجازۀ فاضل نراقی

از مرحوم آقای حاج ملّا احمد نراقی (متوفّی 1245) سه اجازه نامه اکنون در دست داریم:

1 - اجازه برای آقا محمّد علی بن آقا محمّد باقر مازندرانی نجفی فقیه (متوفّی 1245)، مورّخۀ (بیستم شوّال 1228)، که پس از این به مناسبت ذکر مشایخ آقای بهبهانی، (ص 73 ) از این اجازه استفاده خواهیم کرد.

2 - اجازه برای شیخ الطائفه مرتضی الأنصاری (متوفّی 1281)، مورّخۀ