- پیشگفتار 1
- ضرورت شبهه زدایی از حریم باورها 1
- شبهه سواران 2
- عصر شبهات 3
- شیوه ی شبهه زدایی 4
- فرجام شبهات 6
- موج شبهات 7
- اشاره 9
- هم سنگ زینب 15
- دو اختر تابناک 16
- زینب کبری و امّ کلثوم 17
- زینب کبری و زینب صغری 18
- جایگاه تاریخ یعقوبی 20
- دختران حضرت فاطمه علیهاالسلام 20
- دو کودک شیرخوار 21
- سه اختر تابناک 22
- سکینه دختر امیرمؤمنان علیه السلام 23
- چرائی کم اطّلاعی از زندگانی حضرت اُمّ کُلثوم 25
- راز ناشناخته ماندن بانوان اهلبیت علیهم السلام 28
- افسانه ی ازدواج اُمّ کُلثوم 29
- آیا امیرمؤمنان علیه السلام مجبور بود ؟ 31
- آیا خواستگاری اتّفاق افتاده ؟ 33
- نظر علاّمه ی مجلسی قدس سره 38
- نظر قاضی نوراللّه قدس سره 39
- همسر ام کلثوم چه کسی است ؟ 40
- اُمّ کُلثوم بنت أبی بکر 43
- سخنِ فصل 44
- چه کسی بر او نماز خواند ؟ 45
- امّ کلثوم در آستانه ی ورود به مدینه 45
- یادداشت شماره « 1 » 48
- یادداشت شماره « 3 » 56
- یادداشت شماره « 4 » 59
اُمّ کُلثوم بنت جَرْوَل
بعد بسیاری از بزرگان گفتند که زید اکبر و زید اصغر هر دو مادرشان یک نفر است یعنی عمر دو تا پسر به نام زید داشته و مادرشان اُمّ کُلثوم بنت جَرْوَل بوده ، پس اگر اُمّ کُلثومی همسر عمر بوده یک زنی بوده به نام اُمّ کُلثوم بنت جَرْوَل و بسیاری از بزرگان از جمله طبری می نویسد: عبیداللّه و زید اصغر در صفین در طرف معاویه کشته شده اند ، یعنی آمدند به جنگ امیر المؤمنین علیه السلام و مادرشان اُمّ کُلثوم بنت جَرْوَل بوده باز در منابع دیگری مثل ابن کثیر در البدایه والنهایه می گوید: عبیداللّه و زید اصغر مادرشان اُمّ کُلثوم بنت جَرْوَل بوده پس اُمّ کُلثومی بوده امّا نه اُمّ کُلثوم بنت امیر المؤمنین ، بلکه اُمّ کُلثوم بنت جَرْوَل.(1)
اُمّ کُلثوم بنت أبی بکر
مطلب دیگری که موضوع را باز توضیح می دهد این است که در تمام منابع آمده که از کسانی که عمر خواستگاری کرد و به او ندادند اُمّ کُلثوم دختر ابوبکر بوده ، کسی آمد پیش عمر و گفت این اُمّ کُلثوم دختر ابوبکر را شما بگیر و نام او را زنده بدار. گفت از طرف من خواستگاری کن. او هم رفت پیش عایشه و گفت که عمر از خواهرت اُمّ کُلثوم خواستگاری می کند گفت: « حُبّا وَ کَرامَهً » گفت: بسیار خوب آمد و اعلام کرد که ایشان اظهار موافقت نموده بعد عایشه کسی را به
1- 1 . تاریخ طبری، ج 3، ص 576؛ الطبقات الکبری، ج 3، ص 265؛ البدایه و النهایه، ج 7 ، ص 139 .