سیمای صالحان در قرآن صفحه 131

یک _ توجه، دعا و زاری به درگاه الهی در همه حال

یک _ توجه، دعا و زاری به درگاه الهی در همه حال

موسی در هر دوره، با یاد و نام خدا پیش می رفت و پیوسته از او توفیق و قدرت انجام رسالتش را می طلبید. «... عسی ربّی أنْ یَهْدِیَنَی سواءَ السَّبیل؛ امید است پروردگارم مرا به راه راست هدایت کند.» (قصص: 22) و در زمانی دیگر می گوید: «رَبِّ إنّی لما أنْزَلتَ إلَی مِن خیرٍ فَقیرٌ؛ پروردگارا! من به هر خیری که به سویم بفرستی سخت نیازمندم.» (قصص: 24) نیز پیش از آغاز بزرگ ترین مأموریت الهی اش؛ یعنی دعوت مردم به یگانه پرستی، چنین به درگاه خداوند دعا می کند:

رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی وَیَسِّرْ لِی أَمْرِی وَاحْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسَانِی یَفْقَهُوا قَوْلِی. (طه: 25 _ 28)

پروردگارا، سینه ام را گشاده گردان و کارم را برای من آسان ساز و از زبانم گره بگشای تا سخنم را بفهمند.

دو _ مبارزه با انحراف ها و خرافه ها

دو _ مبارزه با انحراف ها و خرافه ها

از مهلک ترین آفت ها و خطرها برای هر مکتب، انحراف مردم پس از هدایت است. بنی اسرائیل پس از هلاکت فرعون، در مسیر بازگشت به قومی بت پرست برخوردند و از موسی خواستند برای آنان نیز معبودی قرار دهد. آن پیامبر بزرگ، قاطعانه و درحالی که خشم خود را فرو می برد، آنان را نادان خواند و دلایل قانع کننده ای بر بیهودگی خواسته آنها بیان کرد:

گفتند: ای موسی! همان گونه که برای آنان خدایانی است، برای ما نیز خدایی قرار ده. گفت: همانا شما گروهی هستید که نادانی می کنید. در حقیقت آنچه ایشان درآنند نابودشدنی [و زایل] و آنچه انجام می دادند باطل است... آیا جز خدا معبودی برای شما بجویم، با اینکه او شما را بر جهانیان برتری داده است؟(1)