سیمای صالحان در قرآن صفحه 14

رَضَوا عَنه»(1) می نوازد.

مؤمن در هر حالی نیازمند صبر است؛ چه صبر بر انجام امور واجب و عبادی، چه صبر در ترک گناه.(2) او با وجود احساسات و عواطف بالای انسانی، در مصیبت ها نیز شکیبایی می ورزد و آنها را چنان که شایسته مقام بندگی است، به دور از بی تابی و گله گزاری می پذیرد و از ژرفای دل می گوید: «إنّا للّه ِ و إنّا إلَیه راجِعُون؛ ما از آنِ خدا هستیم و به سوی او بازمی گردیم». (بقره: 156)

وقتی ابراهیم، فرزند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از دنیا رفت، اشک از چشمان حضرت سرازیر شد. به ایشان گفتند: آیا شما ما را از این کار بازنمی داشتید؟ فرمود: این رحم است و خدا فقط به بندگانی رحم می کند که رحم داشته باشند. سپس فرمود: دیده اشک می ریزد و قلب محزون می شود، ولی چیزی نمی گوییم که خدا را به خشم آورد.(3)

یکی درد و یکی درمان پسندد

یکی وصل و یکی هجران پسندد

من از درمان و درد و وصل و هجران

پسندم آنچه را جانان پسندد(4)

7. شکرگزاری

7. شکرگزاری

خداوند در ستایش ابراهیم پیامبر می فرماید:

«شَاکِرا لِأنْعُمِهِ؛ [ابراهیم] شکرگزار نعمت های خدا بود». (نحل: 121)

و نوح را بر اثر شکرگزاری اش چنین می ستاید: «إنَّه کانَ عبدا شَکُورا؛ به راستی که او بنده شکرگزاری بود.» (اسراء: 13) در آیات دیگری نیز هدف

1- خدا از آنان خشنود است و آنان نیز از او خشنودند. بینّه: 8
2- نک: المیزان، ج 11، ص 50؛ نهج البلاغه، حکمت 55.
3- بحارالانوار، ج 82، ص 113.
4- رباعیات باباطاهر، انتشارات علمی، ص 89.