سیمای صالحان در قرآن صفحه 28

صفحه 28

فصل دوم: رابطه صالحان با خویشتن

اشاره

فصل دوم: رابطه صالحان با خویشتن

انسان به طور فطری کمال جو و دارای حبّ ذات است. بنابراین، کاملاً طبیعی و لازم است که به خود بپردازد و برای تکامل خویش بکوشد. در دیدگاه قرآنی، در رابطه انسان صالح با خویشتن دو موضوع اساسی به چشم می خورد که در این فصل به آنها می پردازیم:

1. خودشناسی

اشاره

1. خودشناسی

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا عَلیکُم أنْفُسَکم. (مائده: 105)

ای کسانی که ایمان آورده اید، به خودتان بپردازید.

همه تلاش های انسان، برای تأمین منافع و مصالحش است. پس شناخت خود و آگاهی از آغاز و انجام خویش و کمالاتی که می تواند به آنها برسد، بر دیگر مسائل مقدم است.(1) فردی که استعدادهای درونی و ارزش واقعی خود به درستی نمی شناسد، نمی تواند با برنامه ریزی و منطق، با خود رفتار کند. ازاین رو، هدف ها و چشم اندازهایش بی اساس، کارهایش بی معنا و نابودی او حتمی خواهد بود.(2)

خداوند در قرآن شریف به نشانه های الهی، چه در آفاق و چه در جان ها، توجه کرده است و می فرماید:


1- محمدتقی مصباح یزدی، خودشناسی برای خودسازی، قم، مؤسسه امام خمینی رحمه الله، چ 9، ص 8.
2- امام علی علیه السلام فرمود: «هَلَکَ امْرؤٌ لم یَعْرِف قَدْرَه؛ هلاک شد انسانی که قدر خود را نشناخت». غررالحکم و دررالکلم، ص 332، ح 4677.
کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه