سیمای صالحان در قرآن صفحه 66

مصداق های نیکوکاری، پس از ایمان به خدا و روز جزا(1) و جای دیگر، پس از عبادت خدا و نیکی به پدر و مادر و خویشان، یتیم نوازی را ذکر می کند.(2) خداوند نیز ابتدا یتیم بودن رسول خدا صلی الله علیه و آله را به وی یادآوری می کند.(3) آن گاه می فرماید: «فَأَمَّا الیَتیمَ فَلا تَقْهَر؛ پس تو نیز یتیم را میازار».(ضحی:9)

همچنین بی اعتنایی به یتیمان را نشانه کفر و نفاق می شمارد و می فرماید: «آیا کسی که روز جزا را دروغ می خواند، دیدی؟ این همان کس است که یتیم را به سختی می راند.»(4) بنابراین، نباید یتیم را با قهر و خشم از خود راند.

وظیفه دیگر در برابر یتیمان، برطرف کردن نیازهای مادی و حفظ مصالح مالی آنان است که خداوند مسلمانان را به کمال امانت داری و صلاح اندیشی در مورد دارایی یتیمان فرامی خواند.(5)

ج) مهمان داری

ج) مهمان داری

هم نشینی ها و دید و بازدیدها در قالب مهمانی، دو صورت دارد: یکی، مهمان کردن و دیگری، مهمان شدن که هر کدام آداب و روش و حد و حدودی دارند.

در قرآن مجید، در چند مورد به مهمان و ادب مهمانی اشاره شده است؛ از جمله در داستان ابراهیم که فرشتگان بر او وارد شدند و سلام کردند و او که آنها را مهمانانی غریبه می پنداشت، آرام نزد همسرش رفت و گوساله ای فربه و بریان برای پذیرایی آورد. آن گاه آن را نزدیک آنها برد و گفت: مگر نمی خورید؟(6)

1- نک: بقره: 177.
2- نک: بقره: 83.
3- نک: ضحی: 6.
4- ماعون: 1 و 2.
5- بقره: 220؛ انعام: 152؛ نساء: 2، 3، 6، 9 و 10.
6- نک: ذاریات: 24 _ 27.