سیمای صالحان در قرآن صفحه 7

صفحه 7

فصل اول: رابطه صالحان با خدا

اشاره

فصل اول: رابطه صالحان با خدا

یَا أَیُّهَا الاْءِنسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَی رَبِّکَ کَدْحا فَمُلاَقِیهِ. (انشقاق: 6)

ای انسان! حقا که تو به سوی پروردگار خود به سختی در تلاشی و او را ملاقات خواهی کرد.

بندگان شایسته در سیر الهی خود، رفتارهایی ویژه و متفاوت از دیگران دارند که در قرآن به آنها اشاره شده است و در این فصل از نوشتار، در سیزده بند، بررسی خواهند شد.

1. یکتاپرستی

1. یکتاپرستی

خداوند، بندگان صالح خود را این گونه معرفی می کند: «وَالَّذِینَ لاَ یَدْعُونَ مَعَ اللّه ِ إِلَها آخَرَ؛ و کسانی اند که با خدا معبودی دیگر نمی خوانند». (فرقان: 68)

یکتاپرستی، ثمره نگرش توحیدی صالحان در همه مراتب آن است. آنها باور دارند که جز خدا هیچ موجودی، از خود هستی ندارد، همه از او وجود می یابند و آفریننده ای جز او نیست. تنها خداوند، کارگردان و تدبیرگر جهان آفرینش است و هم او حق فرمان دادن به انسان و قانون گذاری برای او را دارد. هر کس جز او بخواهد فرمان روایی کند، تنها با اجازه او و به پشتوانه اوست که رسمیّت می یابد.(1) بنابراین، تنها خدا را شایسته پرستش می دانند.

انسان بدون معبود و تکیه گاه نمی تواند زندگی کند. هر کس معبودی در


1- نک: محمدتقی مصباح یزدی، معارف قرآن، قم، نشر مؤسسه در راه حق، 1373، صص 47 _ 54.
کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه