سیمای صالحان در قرآن صفحه 70

دوستانه ای که با ترش رویی و اخم از هم گسسته و از سوی دیگر، سرآغاز بسیاری از آشنایی ها و گشایش قفل دل ها یک تبسم بوده است.(1)

خدای مهربان نیز در قرآن، به صراحت «عبوس بودن» را نکوهش کرده است؛ آنجا که می فرماید:

عَبَسَ وَتَوَلَّی أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَی وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّی. (عبس: 1 _ 3)

چهره در هم کشید و روی گردانید که آن مرد نابینا پیش او آمد و تو چه دانی شاید او به پاکی گراید.

دو _ خوش صحبتی

دو _ خوش صحبتی

از دیگر جلوه های حسن خلق که پیوندها را استوار و رابطه ها را گرم و صمیمی می سازد، گفتار نیک و دل پذیر است. متین و زیبا سخن گفتن، خصلت پاک دلان و روش اولیای دین است.

خداوند در قرآن کریم به مؤمنان دستور می دهد که با همه مردم به زبان خوش سخن بگویند: «قُولُوا لِلنّاسِ حُسْنًا». (بقره: 83)

امام صادق علیه السلام در تفسیر این آیه فرمود:

همه مردم؛ یعنی چه مؤمن و چه مخالف (خودی و بیگانه). سخن گفتن با مؤمن باید با چهره گشاده باشد و با مخالفان به شیوه مدارا تا آنان هم به ایمان (و خط فکری) مؤمن جذب شوند.(2)

خداوند به موسی و هارون سفارش کرد که حتی با فرعون به نرمی و آرامی سخن گویند شاید که پند گیرد.(3)

سه _ خوش خویی

سه _ خوش خویی

تندخویی و بداخلاقی، اطرافیان را می رنجاند و آنها را از گرد انسان

1- اخلاق معاشرت، ص 34.
2- اخلاق معاشرت، ص 218، به نقل از: بحارالانوار، ج 72، ص 401.
3- نک: طه: 43 و 44.