سیمای صالحان در قرآن صفحه 78

بزند، مجازات سختی چون بریدن دست قرار داده است: «وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَهُ فَاقْطَعُوا أَیْدِیَهُمَا». (مائده: 38)

سه _ احترام به ناموس

سه _ احترام به ناموس

دین اسلام به دلیل اهمیت ناموس و برای حفظ آن، با وضع مقررات و محدودیت هایی همچون دستور «پوشش» به زنان و بازداشتن مردان از «چشم چرانی»، حریمی تعیین کرده و شکستن آن را نکوهش کرده است. در قرآن کریم، در توصیف عبادالرحمن به این خصلت اشاره شده است:

«وَ لا یَزْنُونَ؛ زنا نمی کنند.» (فرقان: 68) سرچشمه این پاک دامنی، غیرت و احترام به ناموس دیگران است.(1)

چهار _ احترام به آبرو

اشاره

چهار _ احترام به آبرو

بخش از روابط انسانی، بر پایه آبروی افراد شکل می گیرد. خداوند نیز و عزت و آبرو را از آنِ بندگان مؤمن می داند.(2) ازاین رو، احترام به بنده مؤمنش را احترام به خود و اهانت به او را سبب خشم خود خوانده و به کسی که بنده مؤمنش را خوار سازد، اعلان جنگ کرده است.(3)

بنابراین، مؤمنان در حفظ آبروی یکدیگر و دفاع از آن، مسئولند و باید با پوشاندن کاستی ها و خطاهای یکدیگر، در این امر بکوشند. وقتی خدای بزرگ که از نهان و عیان بشر آگاه است، عیب های او را آشکار نمی سازد، آیا رواست انسانی که خود از کاستی و عیب خالی نیست، عیب ها و لغزش های دیگران را بکاود و با شایعه پراکنی، تهمت، غیبت و سخن چینی و... آنان را بدنام و بی آبرو سازد و لغزش هایشان را فاش گرداند؟

1- «ما زنی غیورٌ قطُّ؛ غیرتمند هرگز زنا نکند»، نک: نهج البلاغه، حکمت 305، ص 312.
2- «وَللّه ِ العِزّهُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمؤمنینَ». منافقون: 8
3- شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ترجمه: علی اکبر غفاری، تهران، مکتبه الصدوق، ص284.