رواق عصمت: شرحی بر زیارتنامه حضرت فاطمه معصومه علیها السلام صفحه 155

«علی بن ابی طالب»

«علی بن ابی طالب»

واژه «علی» واژه ای است عربی و صیغه مبالغه و به معنای بسیاربرتر، بسیار والا مرتبه و صیغه مبالغه از ماده علوّ است و یازده بار در قرآن بکار رفته است؛(1) راغب در تبیین آن می گوید؛ یعنی کسی که برتر از آن است که کسی بتواند ا و را توصیف کند یا دانشوران بتوانند با دانش خود او را بشناسند و بر او احاطه یابند.(2)

بر پایه برخی از روایات فاطمه بنت علیها السلام اسد گفته. است چون برای تولد علی علیه السلام به خانه کعبه رفتم و در آن از میوه های بهشتی خوردم چون خواستم از خانه خدا بیرون روم صدایی از غیب شنیدم که ای فاطمه نام او را «علی»بگذار و خدای برتر و برترین می گوید: من نام او را از نام خود مشتق ساخته ام و او را به ادب خود مؤدب کرده ام و از دانش پیچیده ام آگاه ساخته ام...»(3)

در روایتی دیگر که گروهی از راویان اهل سنت نیز آن را روایت کرده اند چنین آمده است:

«عباس بن مطّلب می گوید: هنگامی که علی از مادر متولد شد، فاطمه بنت اسد او را به نام پدرش«اسد» نامید ولی ابو طالب این اسم را دوست نداشت و به همسرش گفت:

1- 1. قاموس ج 5، ص 38. ر.ک: التحقیق فی کلمات القرآن ج 8، ص 214؛ اقرب الموارد، ج 1، ص 826. افزون بر معنای یاد شده به معنای «نیرومند و استوار» نیز معنا شده است.
2- 2. معجم مفردات الفاظ القرآن، ص 358.
3- 3. علل الشرایع، ص 136.