- عطر مدینه: 1
- شکفتن یک غنچه: 4
- چرا « فاطمه » ؟: 6
- «فاطمه» کوثر خدا: 6
- هجرت برای خدا: 9
- قطره ای از دریا: 11
- محدثه ال طه: 12
- منزلت محدثان صادق: 13
- ارزش حدیث در « حدیث »: 14
- بانوان عالم و محدث: 16
- حضرت فاطمه معصومه و نقل حدیث: 19
- یادآوری دو نکته اساسی: 19
- درّ عصمت: 20
- اشاره 21
- حدیث اوّل : ولایت امام علی علیه السلام : 21
- فضائل بی شمار امام علی علیه السلام : 23
- خطبه ی غدیر : اقیانوس فضائل رسالت و امامت : 25
- عقیده ی شیعه در تعیین امام: 33
- مشعلداران غدیر: 34
- حدیث دوم:دغدیر، پرآوازه ترین واقعه: 36
- اشاره 38
- حدیث سوم: 38
- الگوهای حسنه: 42
- محبت همراه عمل: 43
- نشانه های دیگر: 44
- حدیث چهارم: فضایل شیعیان: 45
- اشاره 45
- واژه ی شیعه: 47
- تشیع در عصر نبوی: 48
- شجره طیبه: 49
- حدیث پنجم: پاکی و طهارت امام حسین علیه السلام : 50
- حدیث ششم: قم دیار شیعیان: 51
- مرکز انتشار تشیّع: 51
- اشاره 51
- قم سرزمین مقدس: 52
- قم خاستگاه انقلابی بزرگ: 53
- حرم اهلبیت علیهم السلام : 54
- برتری برخی زمانها و مکان ها: 55
- کربلا و شرافت تربت امام حسین علیه السلام : 57
- حدیثی زیبا و شنیدنی: 58
- مسافرت: 59
- سیر و سفر در قرآن: 60
- آداب سفر: 61
- زیارت: 64
- زیارت و برخی آثار آن: 65
- آداب زیارت: 67
- زیارت کریمه: 70
- متن زیارتنامه با سند : 74
- ترجمه زیارتنامه : 74
1- 1 . «بحار» ، ج1، ص27/91 .
و « بغض » دوستی و حب نسبت به خدا و اولیاء الهی و دشمنی و بغض نسبت به دشمنان خدا که دشمنان قرآن و عترت هستند .
نکته دیگر اینکه محبت دارای مراتب است . در مرتبه ای انسان به جایی می رسد که دیگر خواسته های خود را نمی بیند، بلکه خواسته ها و آرزوهای محبوب برای او مطرح است . محب واقعی اهلبیت جز به رضایت آنان به چیز دیگری نمی اندیشد . هر کس به مرحله ای برسد که خواسته های خود را نادیده گیرد سعی خواهد کرد از آبشخور پاک تغذیه نماید . با پاکی و در چارچوب قرآن و عترت زندگی کند .
انسان در صورتی که در عقیده و عمل به خلوص و پاکی دست یافت و به تعبیر زیبای قرآن به « حیات طیبه » رسید، مرگ این انسان چون شهد و شربت شهادت شیرین خواهد بود « الا ومن مات علی حب آل محمد مات شهیداً » .
محبت همراه عمل:
در آیات الهی و کلمات معصومین علیهم السلام برای پیروان حق نشانه هایی ذکر گردیده است . مدعی ایمان بدون عمل صالح مؤمن نیست . شیعه دارای نشانه و علامتی است که با آن شناخته می شود. محمد بن عمر بن حنظله از امام صادق علیه السلام روایت کرده است که فرمودند : «کسی که به زبان