مشک فشان: اشعار آیات و علمای حوزه علمیه در مدح و منقبت حضرت فاطمه معصومه علیهم السلام صفحه 11

1- 1 . دیوان فیاض لاهیجی، به اهتمام پروین پریشان زاده، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، 1361، صص 97_100.

در او ندیده کسی هیچ امتیاز فصول که هست سبزه و گل از بهار تا به بهار

چه جلوه است که شمشاد قامتان دارند مگر بهشت برین است این قیامتْ زار

ز بس ندای قم آید پی طواف درش به گوش مردم این شهر از صغار و کبار

ازان سبب ز قضا از پی تشرف خلق به قم ملقب گردید این خجسته دیار

ز فیض بی عدد خاکبوسی حرمش ز بس طبیعت من صاف گشت آینه وار

به حجله گاه خیالم ز عکس عالم غیب رموز غیبی نقش است بر در و دیوار

ز دود صیقل موج هوا چو آینه اش گر از جفای اعادی به دل نشست غبار

چه فیض ها که نبردم ازین خجسته مقام چه کام ها که ندیدم درین ستوده دیار

یکی ز جمله فیوضات این مقام اینست که مشت خاک من اینجا به کیمیاست دچار

چه کیمیا شرف خدمت مربی روح چه کیمیا اثر صحبت مروج کار

اگر چه عالم عالم دُرّ و گهر آورد ز بحر خاطر غواص فکرتم به کنار(1)

* * *

مدیحه نورَیْن نیّرَیْن فاطمه زهرا و فاطمه معصومه علیهماالسلام

حضرت امام خمینی رحمه الله

ای ازلیّت به تربت تو مُخَمّر وی ابدیّت به طلعت تو مقرّر

آیت رحمت ز جلوه تو هویدا رایت قدرت در آستین تو مُضمَر

جودت همْ بسترا به فیض مقدس لطفت همْ بالشا، به صَدرِ مُصَدّر

عصمت تو تا کشید پرتو به اجسام عالَم اجسام گردد، عالم دیگر

جلوه تو نور ایزدی را مَجلی عصمتِ تو سرّ مُختفی را مَظهر

گویم واجب تو را، نه آنَتْ رُتبت خوانم ممکن تو را، ز ممکن برتر

ممکن اندر لباس واجب پیدا واجبی اندر ردای امکان مَظهر