مشک فشان: اشعار آیات و علمای حوزه علمیه در مدح و منقبت حضرت فاطمه معصومه علیهم السلام صفحه 24

دین و دانش گر زقم شد منتشر اندر جهان هر چه باشد قطره ای زین بحر گوهر زا بود

گر هزاران شمع دانش در دیارش روشن است منشأ نور همه این نیّر والا بود

روز و شب گر گمرهان آرند اندر راه راست این همه توفیق از او شامل آنها بود

چون درِ علم نبی تنها علی مرتضی است این در اندر خانه و این خاندان تنها بود

پس روا باشد زفیض دخترش کاندر قم است منتشر آن علم و آن دانش هم از اینجا بود

سال ها چون بندگان بردم به درگاهش پناه چون که درگاهش به از دنیا و مافیها بود

خوش به حال آن که بر این خاندان برده پناه متکی هر جا به لطف عترت طه بود

دختر موسی بن جعفر از ثنایت عاجزم گرچه در من طبع شعر و منطق گویا بود

چون «علی صافی گلپایگانی» با خلوص این قصیده گفته و او را تمنّاها بود

حق بود او را دهی با دست احسانت صله چون شما را با ضعیفان این سر و سودا بود

من گنه کارم شفاعت کن زمن نزد خدا با تمام رو سیاهی اینم استدعا بود

* * *

دریای جود

آیه الله علی صافی گلپایگانی

ای دل بیا و کام دل از این حرم بگیر حاجت بیا از این حرم محترم بگیر

اینجا کسی غنوده که از حق گرفته فیض فیضی زفیض او ز ولیّ النعم بگیر

دریای جود، او بود و خاندان او برخیز و بهره ای تو ز بحر کرم بگیر

از بهر این جهان طلب خیر از او بکن هم باشفاعتش تو بهشت ارم بگیر

از آستان حضرت معصومه، بینوا برگ و نوا برای دو عالم تو هم بگیر

در حبّ اهل بیت اگر صادقی «علی» چشم طمع زغیر، چه بیش و چه کم بگیر

بگذار ماسوی و برو در ره خدا دینار را رها کن و دل از درم بگیر

* * *