مشک فشان: اشعار آیات و علمای حوزه علمیه در مدح و منقبت حضرت فاطمه معصومه علیهم السلام صفحه 32

1- 1 . گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، تهران، کتابفروش اسلامیه، 1352 ه_.ش.، ج 1، صص 22 _ 23.

امروز کن زیارت خاتون موسوی فردا گرت امید شفاعت به محشر است

آل رسول جمله پراکنده در جهان همچون ستارگان که بر این چرخ اخضر است

آن یک به طوس و قبر دگر در دیار قم در کاظمیه مدفن موسی به جعفر است

در نینوا ز خون شهیدان کربلا روی زمین چو لاله گل رنگ احمر است

این قطعه لطیف در این بقعه شریف با زر سزد نوشته که شایان زیور است

* * *

فاطمه ثانی

آیت الله میرزا محمد ثقفی تهرانی

ای که به خلق جهان تویی سر و سرور شأن تو از قدر کاینات فزون تر

وقت ثنای تو ماتْ عقلِ خردمند گاه مدیح تو محوْ فکرِ سخنور

سایر وهم ار رسد به پایه قدرت بال و پرش سوزد ار بود چو سمندر

شانه گیسوی توست، پنجه خورشید آینه روی توست ماه منوّر

رشحه ای از نور طلعت تو به افلاک بر شد و افلاک از آن شدند پراختر

عکس زابروی تو هلال چو برداشت گشت مشار الیه خلق سراسر

بهر وجود تو خلق گشته دو عالم بهر تو گردیده کاینات مسخر

خلقت هستی، تو داده ای به همه خلق زآنرو مهتر تویی بر این همه کهتر

آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی از مدد فیض تو شدند پیمبر

کفو تو را چون نکرد خلق خداوند زآن ننمودی به عمر خویش تو شوهر

خلق جهان جمله اند زوج و خدا فرد تو چو خدا فردی و نداری همسر

ذرّه ای از عصمتت زنان جهان را گر برسد مریمندْ جمله و هاجر

شبنمی از جودِ توست رحمت نیسان سبزه ای از کِشت توست گنبد اخضر

دست کشیدی مگر تو بر سر آهو کز وی حاصل شد است نافه اذفر