مشک فشان: اشعار آیات و علمای حوزه علمیه در مدح و منقبت حضرت فاطمه معصومه علیهم السلام صفحه 58

حجه بن الحسن ولی الله به زیارت رسد تو را هر گاه

عمه جان کو شفیعه عندالله عمه معصومه ها عبادالله

کن دعا تا مهدیت برسد ظلمت و بی داد را زهم بدرد

بشرِ خسته از ستم برهد چشم معصومه عدل او نگرد

از کرامات حضرتت ممنون که رسیده به شیعیان افزون

ای دعایت شفای هر محزون از تو معصومه جان بود مظنون

آبرومندیت به نزد خدا داده شأنی بسی چنان والا

شافع شیعیان به روز جزا ای تو معصومه مظهر زهرا

ای کریمه ز عترت طاها وارث طور و عادیات و ضحا

نکند سازیم بَرِ غصه رها ای تو معصومه ای عزیز خدا

یا کریمه، وجیهه عندالله اشفعی للعُصاه عندالله

که بشر اوفتاده ای والله لطف معصومه خواهد والله

سالروز تولدت ذوالقعده روز اول از این مه پر سعد

گفته تبریک لطف کن یک وعد که تو معصومه آییم من بعد

* * *

برگی از گل طاها

قبر زهرا چو که از دیده ما پنهان است تا قیامت زغمش دیده ما گریان است

گل بستان محمد چو که پرپر گردید برگی از آن گل طاها به قم ایران است

عالِم و عامی و سالک به در منزل او مفلس از هر جهتی در بر او نالان است

سه بشارت زامامان هدایت آمد زائر مرقد او روز جزا شادان است

خاک جنت که زهر سیم و زری افزون است غبطه ای می خورد و عاشق این سامان است

چه شود فاطمه ای دختر کاظم که به ما گوشه چشمی بنمایی که به ما درمان است