ابوطالب علیه السلام اسوه مقاومت و ایمان صفحه 11

1- 1 . الاصابه فی تمییز الصحابه، ج 7، ص 196.

2- 2 . ابوطالب تجلی ایمان / 2 .

3- 3 . الاصابه فی تمییز الصحابه، ج 7، ص 196.

4- 4 . کشف الغمّه فی معرفه الائمه، ج 1، ص 64.

5- 5 . تذکره الخواص / 14.

6- 6 . الملل و النحل، ج 2، ص 586.

7- 7 . همان.

مستجاب الدعوه و حرام کننده شراب بود. نخستین کسی بود که از بت ها دوری جُست...(1). او رئیس و دادستان در میان عرب(2) بود و فضایل بسیار داشت.

هنگام حفر چاهِ «زمزم» نذر کرد که اگر خداوند پسران او را به دَه تَن برساند، یکی از آنان را در راه خدا قربانی کند و خداوند نیز نذر او را با «عبداللّه علیه السلام » پدرگرامی رسول خدا صلی الله علیه و آله برآورده ساخت. آن گاه که خواست به نذرش وفا کند، قرعه به دوست داشتنی ترین فرزندش یعنی عبداللّه افتاد. او دست عبداللّه را گرفت تا چون جَدّش ابراهیم علیه السلام اسماعیلش را به قربانگاه ببرد. ضجه و ناله های زنان، سدّ راه او شد. به پیشنهاد برخی میان عبداللّه و دَه شتر قرعه انداخت تا نُه بارونود شتر، همچنان عبداللّه سنگینی می کرد، ولی وقتی بارِ دَهُم میان او و صد شتر قرعه انداخت، صد شتر از قرعه بیرون آمد و به جای عبداللّه در پیشگاه خداوند قربانی شد.(3)

وقتی سپاه ابرهه به خانه خدا هجوم آوردند، عبدالمطّلب در حالی که حلقه درِ کعبه را در دست داشت، می گفت: «پروردگارا! از تخریب خانه ات ممانعت کن و نگذار صلیب های آنان غالب و پیروز گردد. این جا بود که خداوند لشکرش را فرستاد و سپاه ابرهه را نابود کرد...»(4) «وَأَرْسَلَ عَلَیْهِمْ طَیْراً أَبَابِیلَ...»(5).

عبدالمطّلب دَه پسر که مشهورترین آنان عبارت اند از: حارث، زبیر،