ابوطالب علیه السلام اسوه مقاومت و ایمان صفحه 30

1- 1 . تاریخ طبری، ج 1 ص 545؛ الغدیر، ج 7، ص 401؛ الغدیر، ج 1، ص 219؛ السیره النبویه، ج 1، ص 76؛ سبل الهدی و الرشاد، ج 2، ص 327؛ البدایه و النهایه، ج 3-4، ص 53 و المناقب و المثالب / 87.

فاغذوه....؟!: نَه، به خدا قَسَم غیر منصفانه حرف می زنید. آیا فرزندم را به شما تحویل بدهم تا او را بکُشید و فرزندتان را بیاورم غذا دَهَم...!»(1)

اما وقتی ابوجهل به ابوطالب می گوید: «ما جواب ما جئناک فیه و شکوناه الیک من ابن اخیک!: جواب ما درباره شکایت از پسر برادرت چیست؟»، سالار مکه، موضع مسالمت جویانه می گیرد و می فرماید: «سأنهاه عن ذلک(2)»، به زودی وی را از این کار باز خواهم داشت. و با این بیان، اجتماع قریش را متفرق می سازد. او سیاست وقت کشی و گذر زمان را در پیش گرفته، قضیه را به زمانی دیگر محول می کند؛ زیرا به خوبی می دانست که هر چه زمان بگذرد به نفع رسول اللّه خواهد بود و خداوندْ دین و فرستاده اش را یاری خواهد کرد .

6 _ 2 . بسیج عمومی و عزم پولادین ابوطالب علیه السلام

6 _ 2 . بسیج عمومی و عزم پولادین ابوطالب علیه السلام

قریشیان برای به زانو درآوردن رسول خدا، هر اقدامی که به نظرشان موءثرمی افتاد، می کردند. یکی از راه های جلوگیری از اشاعه فرهنگ یکتاپرستی ورستگاری، تبلیغات روانی بر ضدّ پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله بود و سران کفر ضمن اعلام بسیج عمومی پیمان بستند همگان انزجار خود را در هر قالبی، به محمد صلی الله علیه و آله آشکار سازند و او را از نظر روحی بیازارند. یکی از سران قریش به نام «عقبه بن ابی معیط» در جمعِ هم قطارانش اعلام کرد: «اصبروا علی آلهتکم انّ هذا شی ء یراد...: درراه خدایان تان استوار باشید که این خواسته شماست(3)»؛ و براین