ابوطالب علیه السلام اسوه مقاومت و ایمان صفحه 96

1- 1 . الطبقات الکبیر، ج 1، ص 98 و السیره الحلبیه ج 1، ص 80.

2- 2 . تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 35.

عده ای دیگر از اقوام خود نشسته بودند، دادند؛ بی نهایت خوش حال شد. ابوطالب دید که پدرش از جا بر برخاست و با همان جمعیت وارد منزل شد. نوزاد تازه رسیده را در آغوش گرفت و خدا را بسیار سپاس گفت. آن گاه در حالی که وارد خانه خدا می شد می گفت:

الحمد لله الذی اعطانی هذا الغلام الطّیب الارد ان...

«سپاس خدایی را که این بچّه پاکیزه و آرام بخش را به ما عطا کرد، و او را در گهواره بر سایر نوزادان آقایی و بزرگی بخشید. او را در پناه این خانه که دارای ارکان است قرار می دهم... او را از شرّ صاحبان کید و پَستیِ حسودان در پناه تو قرار می دهم، ای خدایی که نام او را در قرآن وکتاب های آسمانی دیگر «احمد» برگزیدی...».(1)

بی گمان، رفتار عبدالمطّلب برای ابوطالب سخت جالب و نشان دهنده دیدگاه او درباره محمد، است.

2 _ 9 . مجد محمد صلی الله علیه و آله از نگاه عبدالمطّلب

2 _ 9 . مجد محمد صلی الله علیه و آله از نگاه عبدالمطّلب

بسیاری از ارباب سیره و تاریخ آورده اند که برای عبدالمطّلب در کنار کعبه، فرشی می گستراندند و هیچ یک از فرزندان و بستگانش جرأت نداشتند، برآن بنشینند جز محمد. وقتی عموهایش از نشستن وی روی آن فرش جلوگیری می کردند، جَدّش می گفت: به فرزندم کاری نداشته باشید. سپس دست بر پشت او می کشید و می گفت: «انّ لابنی هذا شأنا...».(2)

ابوطالب بارها چنین صحنه هایی را از پدرش دیده بود، ولی این