پیشگفتار
پیشگفتار
«رجعت» که در لغت به معنای «بازگشت» و در اصطلاح امامیه «بازگشت و زنده شدن برخی مردگان پس از ظهور حضرت مهدی علیه السلام » است ، از جمله اندیشه های اعتقادی شیعیان دوازده امامی است .
در این تفکر ، برخی مردگان که در خوبی یا بدی ، سرآمد زمانه خویش بودند و همچنین برخی ائمه علیهم السلام یا همه آن بزرگواران باز می گردند ، تا اهداف مشخص شده در رجعت ، محقَّق گردد . پایه گذار این عقیده در اسلام ، شخص پیامبر صلی الله علیه و آله است ؛ به گونه ای که آن حضرت وقتی به مسجد آمد و علی علیه السلام را در خواب دید ، او را تکان داد و فرمود : ای دابّه اللّه ! برخیز . آن گاه به صحابه فرمود : این اسم مخصوص اوست وَ او همان جنبده ای است که خداوند در قرآن به آن اشاره کرده است .(1)
در مطالعه سیر تاریخی اعتقاد به رجعت به این نکته برمی خوریم که بیشتر ائمه علیهم السلام به نحوی بحث رجعت را پیش کشیده اند و اصولاً این بحث در همه زمان ها مطرح بوده و برخی از دانشمندان عصر حضور نیز درباره آن سخن ها گفته اند ؛ مانند سلیم بن قیس و اصبغ بن نباته در عصر علی علیه السلام ، ابوبصیر در عصر امام باقر و امام صادق علیهماالسلام مؤمن الطّاق ، سید حمیری، جابر بن یزید جُعفی و حسن بن علی بن حمزه در عصر امام صادق علیه السلام و فضل بن شاذان درعصر امام هادی و امام عسکری علیهماالسلام علمای امامیه از آغاز عصر غیبت تا قرن یازدهم نیز کم و بیش سخن از