- مقدمه کنگره 1
- اشاره 4
- فضیلت اول: مقام شفاعت 8
- فضایل حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها 8
- فضیلت دوم: حق عظیم 10
- فضیلت سوم: شأن جلیل 11
- فضیلت چهارم 12
- فضیلت پنجم 12
- اشاره 13
- زیست نامه مؤلف 14
- خاندان 16
- ولادت 16
- هجرت های میرزا محمدعلی قراجه داغی 17
- استادان 18
- آثار 19
- مقام اوّل 35
- مقام دوم 41
- فهرست منابع 65
- اشاره 68
- شرح حال مؤلف 69
- در فضیلت و شرافت قم و ثواب زیارت حضرت معصومه علیهاالسلام 79
- در بیان آمدن فاطمه معصومه به بلده قم و ذکر سایر مزارات علیهم السلام 80
- ذکر بنیان روضه مطهره و گنبد منوره آن مخدره 80
- در ذکر ثواب زیارت حضرت معصومه علیهاالسلام 84
- در ذکر بعضی از قبور بابلانیّه که در جوار مزار حضرت ستّی فاطمه است 86
- ذکر بقعه مبارکه مشهور به «چهل اختران» 89
- ذکر حالات حضرت موسی مبرقع ابن امام محمدتقی علیهماالسلام 91
- ذکر بقاع مبارکه ای که در قبرستان مالون است 95
- در ذکر بقعه شریفه امام زاده حمزه و تحقیق در مدفن آن جناب 100
- در ذکر بقعه شاهزاده احمد 105
- بقعه سیّد سربخش 106
- بقعه شاهزاده احمد 106
- بقعه شاهزاده ابراهیم 106
- بقعه شاهزاده اسماعیل 107
- بقعه شاهزاده جعفر 107
- بقعه صفورا 107
- بقعه ابومحمد العلوی 108
- بقعه ناصرالدین علی 108
- در ذکر مشاهد اصحاب و محدّثین و فقهای امامیّه 109
- منابع تصحیح 117
- اشاره 119
- اشاره 148
- گنبد سلطانیه 157
- جنگ سردار مؤید و امیر افشار 157
- هیئت سقاها 158
- ورود به قزوین 160
- تاریخ بنای قزوین 162
- روز جمعه هفدهم شهر شعبان 163
- قتل آقا محسن 163
- نهر حاج میرزا آقاسی 165
- روز یک شنبه نوزدهم ماه شعبان 166
- ورود به طهران 167
- العالم متغیر 168
- روز چهارشنبه 171
- روز سه شنبه 21 شهر شعبان 171
- روز پنج شنبه 23 شهر شعبان 172
- سختی سفر 173
- ورود به قم 175
- روز شنبه 25 شهر شعبان 176
- اصحاب ائمه و علمای مدفون در مقابر شیخان 177
- روز یکشنبه بیست و شش شهر شعبان 180
- روز دوشنبه 27 شهر شعبان 183
- زیارت علی بن جعفر و امامزاده های دیگر 183
- قبر اتابک 186
- قبور قاجاریه 187
- روز چهارشنبه بیست و نهم ماه شعبان 191
- قم و مردمان آن 192
- روز پنجشنبه سلخ شعبان یا غره رمضان 194
- شب سه شنبه، ششم ماه 206
- زیارت حضرت عبد العظیم 208
- شب پنجشنبه هشتم ماه 211
- روز پنجشنبه هشتم ماه مبارک 213
- جسد سالم شیخ صدوق 215
- شب شنبه دهم ماه مبارک 216
- روز شنبه دهم ماه 217
- قصه قتل مشهدی رزاق علاف 217
- قتلهای سیاسی مشکوک 219
- داستانهایی از جن 221
- روز یکشنبه 221
- شب دوشنبه دوازهم ماه 221
- روز دوشنبه دوازدهم 224
- سرانجام ستارخان و سالارخان 224
- شب شنبه، سیزدهم 226
- شب چهارشنبه چهاردهم ماه 227
- شب پنجشنبه پانزدهم 229
- نشانه های خشکسالی 230
- سال پر بارش 231
- شب جمعه، شانزدهم 233
- برکات دنیوی عزاداری (خلاصه ترجمه مقاله دکتر جوزف) 234
- ارزش تقیه در حفظ مذهب 235
- هر عزادار یک مبلغ مذهب است 236
- نقش تعزیه در رواج مذهب 238
- نقش اعتقاد به ظهور مهدی در پیشرفت شیعه 240
- روز جمعه شانزدهم شهر 241
- روز شنبه 17 شهر 243
- باید به دستور عمل کنیم 244
- یک ماجرای جالب 244
- روز یک شنبه 18 شهر رمضان 245
- روز دوشنبه نوزدهم ماه 246
- هر روز به دنگی 246
- جنایات مجاهدان مشروطه در زنجان 248
- روز سه شنبه بیستم ماه مبارک 250
- روز چهارشنبه 252
- داستان محمد خان اوصالی 253
- [یادداشت پایانی مرحوم مصنف _ قدس سره _] 257
- اشاره 284
- مقدّمه التحقیق 285
- ترجمه المؤلّف 288
- ولادته: 288
- تلامذته والراوون عنه: 289
- مشایخه: 289
- بعض أقوال العلماء فیه: 290
- منهجیه التحقیق: 295
- النسخ المعتمده فی التحقیق: 295
- أمّا المقدّمه: 297
1- 1 . الواقفه: هم الواقفون علی الإمام موسی بن جعفر علیه السلام أنّه الإمام القائم، ولم یأتمّوا بعده بإمام ولم یتجاوزوه إلی غیره، وقد قال بعضهم ممّن ذکر أنّه حیّ: إنّ الرضا علیه السلام ومن قام بعده لیسوا بأئمّه، ولکنّهم خلفاؤه واحداً بعد واحد إلی أوان خروجه، وأنّ علی الناس القبول منهم والانتهاء إلی أمرهم. انظر: فرق الشیعه: 81 .
2- 2 . الغلاه: هم الّذین قالوا: إنّ الائمّه علیهم السلام آلهه وإنّهم انبیاء و إنّهم رسل وإنّهم ملائکه، وهم الذّین تکلّموا بالأظله وفی التناسخ فی الارواح، وهم أهل القول بالدور فی هذه الدار وإبطال القیامه والبعث والحساب. انظر: فرق الشیعه: 36.
3- 3 . الخطّابیه: هم أصحاب أبی الخطّاب محمّد بن أبی زینب الأجدع الأسدی، الّذی ادّعی النبوّه ثمّ الرساله ثمّ ادّعی أنّه من الملائکه وأنّه رسول الله إلی أهل الأرض والحجّه علیهم. انظر: فرق الشیعه: 42.
وتصانیفهم تشهد بذلک... إلی آخره(1).
التزمتُ علی نفسی تفتیش حال هؤلاء الأعلام، لتحقیق هذا الکلام؛ لظهور کونه من الأُمور العظام، فشرعتُ فی تفحّص أحوالهم من کتب علمائنا المعتمدین، وتتبّع مرویّاتهم فی أُصول الدّین؛ إذ کان ذلک أدلّ دلیل علی الرشد والقبول، وأوضح سبیل إلی ما هو المأمول.
فرأیت _ فیما رأیتُ _ صحّه عقائد کثیر منهم، سیّما رواه الأخبار، ودریت _ فی ما دریت _ کمال الوثوق بغفیر منهم، بحسب أخبار الائمّه الأخیار، کما سیظهر علی من اجتنب الاعتساف، ولزم الإنصاف.
فحینئذ عزمت علی بیان ما ظهر لی من تلک الأحوال، حتّی یتورّع المتورّع عن أن ینسب إلیهم مثل ذلک المقال، وإلاّ فکلام من مطلبه العناد والجدال، لا یخلو أصلاً من القیل والقال، وکذا من لا یعرف الرجال بالحقّ بل ینظر دائماً إلی من قال.
وإنّی بعد أن جزمت بوجوب هذا الأمر، اجترأتُ بتحریره فی ما أسطُر، «فمن شاء فلیؤمن ومن شاء فلیکفر»(2).
فهاهنا مقدّمه وفصلان، ومن الله التوفیق وعلیه التکلان:
أمّا المقدّمه:
ففی بیان ما یدلّ علی أنّ نسبه ذلک المذهب إلیهم إنّما نشأ من المخالفین؛ تهمهً علی العلماء المکرمین، وافتراءً علی الأئمه المعصومین علیهم السلام .
وأنّ نقلهم تلک الأخبار المتضمّنه _ ظاهراً _ لذلک المذهب فی کتبهم لیس لکونهم معتقدین بها ومتدیّنین بظواهرها، بل إمّا لوصولهم إلی محامل وتأویلات صحیحه لها، أو لتورّعهم عن ردّ خبر منقول عن الأئمه علیهم السلام بمحض عدم فهم المعنی.
قال الصدوق أبوجعفر بن بابویه رحمه الله فی دیباجه کتاب توحیده: إنّ الذی دعانی إلی تألیف کتابی هذا، أنّی وجدت قوماً من المخالفین لنا ینسبون عصابتنا إلی القول بالتشبیه والجبر؛