فاطمه معصومه علیهاالسلام و تاریخ و فرهنگ قم صفحه 126

1- 1 . او در سال 1132 نسخه ای از جلد سوم اصول کافی پدرش را استنساج نموده است.

صفوی، اصول کافی تدریس می کرد و یکی از شاگردان این درس، ملّا عبداللّه شوشتری (صاحب الاجازه الکبیره) است. او در سال 1148 ه ق . به عنوان قاضی آذربایجان منصوب و برای شرکت در مراسم تاج گذاری نادرشاه ، به دشت مغان رهسپار می شود و در این سفر شاگردش ملّا عبداللّه شوشتری نیز همراه وی بود، ولی او در بین راه، راهی آخرت می شود و جان می سپارد.(1)

صدرالدین چند سال سمت مدرس رسمی آستان حضرت معصومه علیهاالسلام را بر عهده داشته و در سال 1139 هق . همراه میرزا عبداللّه و در سال 1148 هق . با میرزا علی نقی ، عهده دار این مقام بوده و در آن مکان شریف به تدریس اصول کافی اشتغال داشته و به همین جهت به میرزا صدرالدین مدرس مشهور بوده است.

بخش سوم: استادان قاضی سعید قمی

1 . ملاّ رجبعلی تبریزی

قاضی سعید نزد فیلسوفان مشایی عصر خود و همچنین شاگردان فلسفی ملّاصدرا، تحصیل علم نمود. روش هر دو گروه از استادانش در افکار فلسفی و علمی وی نمایان است. او حکمت مشاء را نزد نماد شاخص این فکر در اصفهان ، ملّا رجبعلی تبریزی متخلص به واحد فرا گرفت.

ملّا رجبعلی در مقابل حکمت متعالیه موضع گیری نمود و قائل به اشتراک لفظی وجود گردید و حرکت جوهری را انکار نمود. او علاوه بر قاضی سعید ، شاگردان دیگری مانند : میر قوام الدین تهرانی (صاحب عین الحکمه) ، میر قوالدین کلیم ، ملّا عباس (صاحب اصول الفواید) ، محمد رفیع پیرزاده (که تقریرات ملّا رجبعلی را به نام «معارف الهیه» تحریر نموده است) و محمد بن عبدالفتاح تنکابنی (معروف به سراب و متوفای 1124 ه ق) راتربیت نمود ، ولی آن ها نتوانستند اندیشه های ملّا رجبعلی را ترویج و توسعه دهند.

ملّا رجبعلی اصالتا اهل تبریز است . وی مدت ها شهرهای مختلف جهان را