فاطمه معصومه علیهاالسلام و تاریخ و فرهنگ قم صفحه 169

1- 1 . رسایل فارسی میرزا حسن لاهیجی ، ص 308 .

محتوای آن، از یک نوع روانی و ساده نویسی شیوایی برخوردار است.

در برخی کتاب ها و نسخ خطی، اشعاری با نام، «حسن گیلانی» آمده است که احتمال دارد منظور همین دانشمند باشد. این موارد عبارتند از:

1 . رباعی است که در نسخه خطی شماره 12188 مجلس شورای اسلامی، به نام «حسن جیلانی» درج شده است:

ممکن بود که هستی واجب فناشود وین ممتنع که مهر تو از دل رها شود

در تنگنای عکس نقیض خیال تو ترسم که صورتم ز هیولی جدا شود

2 . در تذکره نصر آبادی، ضمن شرح حال «حسن گیلانی» این اشعار را از وی نقل شده است:

نه در طلب سمور و نه اطلس باش در دیده اعتبار خار و خس باش

خواهی که سری برون کنی از منزل چون جاده، تو پامال کس و ناکس باش

از کثرت داغ توام، افلاکم وز زور لگد کوب حوادث، خاکم

باران نشاط اگر ببارد، سنگم ور آتش غم شعله کشد، خاشاکم

شیخ آقا بزرگ تهرانی در الذریعه یک بار این اشعار را به طور صریح به میرزا حسن لاهیجی و بار دیگر به «میرزا حسن گیلانی دیلمانی » نسبت داده است.(1)

وفات

وفات میرزا حسن بنا به نقل افندی در ریاض العلماء در سال 1121 ه ق. در قم صورت گرفته است. بنابر این، او 49 سال بعد از فوت پدرش ، ملا عبدالرزاق لاهیجی ، و 31 سال بعد از فوت مادرش زندگی ، نموده است.

اما درباره مدت عمر وی چیزی نقل نشده است . طبق احتمالی که شیخ آقا بزرگ در تولد وی داده (1045 ه ق)، میرزا حسن نزدیک به 76 سال عمر کرده است . حزین لاهیجی که در اواخر عمر، وی رادر قم ملاقات نموده، از عمر زیاد وی سخن گفته است: