فاطمه معصومه علیهاالسلام و تاریخ و فرهنگ قم صفحه 18

1- 1 . این مدایح از کتاب ذخایر الاسفار ، نوشته مرحوم ملا علی خیابانی ، به نقل از کتاب تحفه الفاطمیین فی احوال القم و القمیین ، نقل شده است .

روزی که حشر و نشر قیامت بپا شود ایمان و کفر و نیک و بد از هم جدا شود

بهر حساب خلق چو میزان بپا شود بر اهل قم محاسبه در قبرها شود

خوشدل کسی که دفن شود در مزار قم

هر جا که موج فتنه ترا در میان گرفت طغیان نمود ظلم تمام جهان گرفت

فصل بهار زندگیت را خزان گرفت باید که پند از «زکی باغبان» گرفت

خود را کشید و رفت به قم یا جوار قم

قصیده مشرقی

این قصیده را میرزا اسد الله خان ، ملقب به « صفوه الملک» و متخلص به «مشرقی» ، در وصف قم سروده است:

بر خود ببال تا به قیامت از این شرف ای خاک قم که درّ نبی را شدی صدف

تا شد نهفته بضعه احمد میان تو کوی شرف ز عرش ربودی زهی شرف

پیوسته این مطاف ملایک بود از آنک نایب مناب کعبه و طوسیّ و هم نجف

امروز هر که جبهه نساید به خاک تو فردا به روز حشر بسی می خورد اسف

آنان که بی ولای تو خواهند زندگی گردد سهام حادثه در چشم شان هدف

در روضه تو خفته ز گل های مصطفی افزون ز چار صد همگی صدق را خلف

هر روز جبرئیل امین بهر حضرتت از رحمت تحیّت حق آورد تحف

گویی مگر که کوی تو خلد است و هر سحر ارواح انبیا و ملائک کشیده صف

موسی اگر ز یمن تولّای تو نبود هرگز نیامدیش ز حق بانک لاتخف

با این همه هموم به وصف تو «مشرقی» سبق الرّمایه برد ز حسّان و بُودَلف

قصیده محمد علی خان سروش

این قصید را میرزا محمد علی خان شمس الشعراء ، متخلص به «سروش» ، در وصف قم و بارگاه حضرت معصومه علیهاالسلام سروده است:

آن که فرش بارگاهش عرش را افسر بود کیست او؟ دانی که بنت موسی جعفر بود