فاطمه معصومه علیهاالسلام و تاریخ و فرهنگ قم صفحه 212

مردم قم در این شهر ساکن و تا آخر عمر در آن جا به سر برده است. مدفن او در قبرستان شیخان قم معروف است. از مهمترین آثار او قوانین المحکمه و جامع الشتات و غنائم الایّام را می توان نام برد.

بین میرزا و مرحوم بیدآبادی صمیمیت کامل وجود داشته و میرزا از مریدان آن مرحوم به شمار می رفته است . این صمیمیت موجب گردید که بعدها شاگرد معروف بیدآبادی ، یعنی حکیم آقا علی نوری ، از مریدان میرزا گردد و بینشان مراسلات دوستانه ای رد و بدل گردد که مشهور است.

نویسنده نامه: آقا محمد بید آبادی (م 1198 ه ق)

دوران زندگی بیدآبادی در بحرانی ترین لحظات تاریخ ایران سپری شده است . اوایل عمر او مقارن با سقوط صفویه (1135 ه ق) و روی کار آمدن افاغنه بوده است. در زمان افاغنه و افشاریه نیز اوضاع اجتماعی و سیاسی ایران با کشمکش های فراوانی مواجه بود . دوره آخر عمر وی مواجه با حکومت کریم خان زند (1163 ه ق) بود . وی در این دوره به تربیت شاگردان علمی و اخلاقی همت گمارده است. شاگردی بیدآبادی نزد سه تن از بزرگان مسلّم است:

1 . سید قطب الدین محمد نیریزی شیرازی (1100 - 1173 ه ق) صاحب منظومه فصل الخطاب . او نیز شاگرد شاه محمد دارابی بوده است ؛

2 . میرزا تقی الماسی (متوفای 1159 ه ق) از نوادگان مجلسی اول ؛

3 . آخوند ملا اسماعیل خواجوی (متوفای 1173 ه ق) ؛

ارتباط استادان بیدآبادی با بنیانگذار حکمت متعالیه، ملاصدرا ، مجهول است ؛ البته گفته شده که بیدآبادی از سید حیدر آملی و او از فیض کاشانی و او از ملا صدرا حکمت را یاد گرفته اند ؛ لیکن از سید حیدر آملی ذکری در کتب تراجم به میان نیامده است.(1) این واسطه مفقوده با سقوط صفویه پیش آمده و باید با مراجعه به کتب تراجم عصر صفویه و افشاریه بر طرف گردد. شاگردان او نیز از مشاهیر و بزرگان بوده اند که