فاطمه معصومه علیهاالسلام و تاریخ و فرهنگ قم صفحه 72

1- 1 . نقض، ص 210.

2- 2 . همان، ص 33.

3- 3 . همان، ص 224.

4- 4 . همان، ص 40.

5- 5 . همان، ص 399.

6- 6 . تعلیقات النقض، ص 128.

تصریح کردند، رسایل و خطب و منشأتی داشته که متأسفانه به دست ما نرسیده است. از منشأت وی این دو بیت در کتاب ها یاد شده است:

جانب جناب البغی دهرک کلّه واسلک سبیل الرشد تسعد و الزم

من وسّخته غدره او فجره لم یُنقِه بالرّخص ماء القلزم

متأسفانه سیدی با این فضل و قدر و دانش تاریخ وفاتش و محل دفنش در هیچ کتابی ذکر نشده است. (1)همین اندازه معلوم است که باخرزی ، نویسنده دمیه القصر در سال 434 ه ق. با وی ملاقات نموده است. (2)

مکین الدین بلفخر قمی

رازی در نقض دو جا از وی یاد کرده است (3). نام کامل وی المکین مؤید الدین ابوالحسن محمّد بن محمّد بن عبدالکریم بن برز مقدادی قمی است.

هندوشاه در شرح احوال وی چنین می نویسند:

مؤید الدین محمّد بن محمّد بن عبدالکریم قمی، اصل او از قم است و مولد و منشأ بغداد و نسب او به مقداد بن أسود کندی می رسد ، او مردی کاردان و عاقل بود و اصطلاحات دواوین و کیفیت محاسبات و متصرفات نیکو می دانست و بلاغت و فصاحت و آداب مستوفی داشت و هر دو فن کتابت درج و دستور خوب نوشتی و در دوش شیوه ماهر بود، تدبیرات لطیف و رأی های درست و مبرّات و صدقات بسیار داشت. به مشهدِ کاظم علیه السلام بیمارستانی ساخت و ادویه و اشربه و معاجین مرتب گردانید و آن را بر اهل مشهد وقف کرد و هم آنجا مکتبی و دار القرآنی بنا فرمود جهت ایتام علویان مشهد تا خط و قرآن آموزند و بر این ابواب البّر چندان ملک وقف کرد که به شروط او وفا نماید و تا اکنون آن مبرّات برقرار است. (4)

این وزیر با کفایت، عاقبت گرفتار دسیسه درباریان گشت و همراه پسرش ، فخرالدین احمد ، در سال 626 ه ق. دستگیر و در بغداد محبوس شد و پسرش نزد او در گذشت. و او نیز اندکی پس از آن، دارفانی را وداع گفت.