- دیباچه 1
- پیش گفتار 3
- اشاره 6
- فصل اول: کلیات 6
- 1. طرح مسئله 7
- 2. پیشینه پژوهش 8
- 3. هدف پژوهش 10
- 5. قلمرو جهاد اقتصادی 11
- 4. روش پژوهش 11
- 6. پرسش های پژوهش 13
- 7. تعریف واژگان کلیدی 13
- ب) پرسش های فرعی 13
- الف) پرسش اصلی 13
- اشاره 13
- اشاره 13
- الف) تربیت 14
- ب) شاخص 16
- ج) شاخص تربیتی 17
- د) جهاد 18
- ه) ویژگی های جهاد مقدس 19
- و) اقتصاد 20
- ز) جهاد اقتصادی 23
- 8. شاخص های تربیتی جهاد اقتصادی 24
- 9. رابطه متقابل مؤلفه های اقتصاد 25
- فصل دوم: شاخص های تربیتی در حیطه بینشی 26
- اشاره 26
- 1. شاخص های تربیتی بینشی ناظر به تولید 27
- اشاره 27
- الف) توحیدباوری در امور اقتصادی 28
- ب) ایمان به مالکیت مطلقه خدا 31
- ج) معادباوری در امور اقتصادی 33
- د) باور به ربوبیت مطلقه خداوند 35
- ه) باور به خلافت انسان در زمین 38
- و) فطرت نگری در سرمایه های طبیعی 40
- ز) باور به فراوانی منابع طبیعی 42
- ح) نگرش عقلی در امور اقتصادی 44
- ط) تخصص و کاردانی در امور تولید 47
- ی) تخصص در استخراج منابع طبیعی 49
- ک) دانش بهینه سازی فرآیند تولید 52
- ل) اولویت سازی در امور اقتصادی 53
- م) نگاه دینی و ارزشی به کار 56
- اشاره 58
- 2. شاخص های تربیتی بینشی ناظر به توزیع 58
- الف) باور به رزاق بودن خدای متعال 59
- ب) شناخت عوامل معنوی روزی رسان 62
- ج) باور به اخوت اسلامی 64
- د) باور به کرامت انسانی 66
- ه) نیازسنجی در امر توزیع 68
- و) شناخت راه کارهای تسهیل توزیع 70
- ز) آسیب شناسی فرآیند توزیع 72
- اشاره 74
- 3. شاخص های تربیتی بینشی ناظر به مصرف 74
- الف) شناخت نیازهای واقعی مصرف 75
- ب) خردمندی در مصرف 78
- ج) شناخت چگونگی مصرف 81
- د) نگرش صحیح به مال و ثروت 84
- ه) نعمت نگری به مواد مصرفی 86
- و) شناخت اسراف و پی آمدهای آن 88
- ز) عبرت آموزی از سرگذشت مترفین 92
- جمع بندی و نتیجه گیری 95
- فصل سوم: شاخص های تربیتی در حیطه گرایشی 97
- اشاره 97
- 1. انگیزه خدایی 99
- 2. بلندهمتی 103
- 3. نشاط و شادابی 105
- 4. روحیه عزت مندی 108
- 5. روحیه شکرگزاری 112
- 6. روحیه دعا و مناجات در توسعه روزی 114
- 7. روحیه توسل به اهل بیت علیهم السلام 118
- 8. روحیه انس با قرآن 121
- 9. امیدواری به رحمت خدا 124
- 10. روحیه مثبت نگری 126
- 11. امنیت اقتصادی 129
- 12. روحیه قناعت 131
- 13. برقراری تعادل میان لذت های مادی و معنوی 135
- 14. برقراری روابط عاطفی با بستگان 137
- فصل چهارم: شاخص های تربیتی در حیطه کنشی و رفتاری 142
- اشاره 142
- 1. اخلاق مداری 143
- 2. تقوای مالی 146
- 3. عدالت محوری 148
- 4. اعتدال و میانه روی 152
- 5. ساده زیستی 157
- 6. فقرزدایی 161
- 7. پرداخت حقوق مالی 164
- 8. انفاق و ایثار 168
- 9. الگوگیری از سیره معصومین علیهم السلام 172
- 10. کار و تلاش برای خودکفایی 175
- 11. تدبیر درست زندگی 180
- 12. نظم و انضباط اقتصادی 183
- 13. فرصت سازی 186
- 14. استفاده صحیح از ثروت 188
- 15. امانت داری 191
- 16. اتقان عمل 194
- اشاره 196
- فصل پنجم: راه کارهای تقویت شاخص ها ی تربیتی جهاد اقتصادی در رسانه ملی 196
- 1. بینش افزایی مخاطبان 197
- 2. تقویت مبانی اقتصاد اسلامی در مخاطبان 199
- 3. برنامه ریزی درست اقتصادی 200
- 4. ترویج روحیه خودکفایی در جامعه 201
- 5. تقویت روحیه قناعت در جامعه 203
- 6. تشویق جامعه به فقرزدایی 204
- 7. دعوت مردم به میانه روی در امور مالی 205
- 8. دعوت مردم به مشارکت در امور معنوی 207
- 9. تشویق مخاطبان به کسب حلال 208
- 10. ترویج امور کشاورزی 210
- 11. هدایت جوانان به کار و خدمت رسانی به مردم 213
- 12. مبارزه با گدایی و گداپروری 216
- کتاب نامه 220
به هر صورت، پرداخت حقوق مالی در جامعه اسلامی، یکی از شاخص های تربیت جهاد اقتصادی است و بدون آن نمی توان به رشد معنوی و پیشرفت علمی و تکنولوژی رسید. صدا و سیما می تواند با تهیه برنامه هایی در زمینه حساب رسی و داشتن خرج سال و شیوه پرداخت و مصرف وجوه برای نیازمندان و مستحقان واقعی، نقش خوبی در ترویج خمس و زکات ایفا کند.
8. انفاق و ایثار
8. انفاق و ایثار
واژه «انفاق» از ماده «نَفَقَ» در لغت، به معنای اخراج و خارج کردن چیزی آمده است. نَفَقَ الشَّیءُ، یعنی شیء رفت و تمام شد.(1) درباره انفاق مال، «أنَفَقَ مالَهُ» به کسی گفته می شود که مال خویش را از ملکش، بیرون و به کسی واگذار کرده باشد.(2) در نتیجه، انفاق یعنی خرج کردن و دادن مال در راه خدا، اعم از واجب و مستحب که قرآن و روایات درباره آن بسیار تشویق کرده اند. قرآن کریم، رسیدن به نیکی و خوبی را به انفاق از بهترین اموال خود وابسته می داند: «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّی تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ؛ هرگز به [حقیقت] نیکوکاری نمی رسید، مگر اینکه از آنچه دوست می دارید، [در راه خدا] انفاق کنید.» (آل عمران:92) بِرّ و نیکی که بر انفاق مترتب شده است، معنایی وسیع دارد و به تمام نیکی ها اعم از باورهای قلبی، مانند ایمان و رفتار ظاهری و اعمال جسمی نظیر اخلاق حسنه و کردار پاک و شایسته گفته می شود. از برخی آیات قرآن(3) استفاده می شود که ایمان به خدا، روز جزا و پیامبران، کمک به
1- المفردات فی غریب القرآن، ص819.
2- قاموس قرآن، ج 7، ص97.
3- «لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِکَهِ وَ الْکِتابِ وَ النَّبِیِّینَ وَ آتَی الْمالَ عَلی حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبی وَ الْیَتامی وَ الْمَساکِینَ وَ ابْنَ السَّبِیلِ وَ السَّائِلِینَ وَ فِی الرِّقابِ وَ أَقامَ الصَّلاهَ وَ آتَی الزَّکاهَ وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا وَ الصَّابِرِینَ فِی الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِینَ الْبَأْسِ أُولئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ؛ نیکی، (تنها) این نیست که (به هنگام نماز) روی خود را به سوی مشرق و (یا) مغرب کنید (و تمام گفت وگوی شما، درباره قبله و تغییر آن باشد و همه وقت خود را مصروف آن سازید) بلکه نیکی (و نیکوکار) کسی است که به خدا، و روز رستاخیز، و فرشتگان، و کتاب (آسمانی)، و پیامبران، ایمان آورده و مال (خود) را، با همه علاقه ای که به آن دارد، به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان، انفاق می کند. نماز را برپا می دارد و زکات را می پردازد و (همچنین) کسانی که به عهد خود _ به هنگامی که عهد بستند _ وفا می کنند و در برابر محرومیت ها و بیماری ها و در میدان جنگ، استقامت به خرج می دهند اینها کسانی هستند که راست می گویند و (گفتارشان با اعتقادشان هماهنگ است) و اینها هستند پرهیزکاران!» (بقره: 177)