اسوه مرجعیت : ویژه نامه آیت الله العظمی بروجردی صفحه 15

از ابتدای جوانی ام تاکنون، وقتم را بیهوده مصرف نکرده ام.

2. بی اعتنایی به مقام، چنان که روزی پس از اتمام درس فرمود: هر کسی درس می خواند به قصد اینکه به مقامی که من دارم برسد، سفیه است، سفیه!

3. وجود برخی از حوادث طبیعی که از اراده ازلی خداوند نشئت می گیرد، مانند رحلت آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی، رحلت مراجع و زعمای ثلاث (آیت الله حجت، صدر، خوانساری) در طول دو سال در قم، رحلت بسیاری از مجتهدین معروف نجف اشرف، مانند آیات عظام اصطهباناتی، آقا ضیاءالدین عراقی، سید جمال الدین گلپایگانی و حاج آقا حسین قمی (قدس اللّه اسراهم) که شاید همین مهم ترین عامل باشد.

4. استعداد کامل و عقل اداره جامعه و نیز تحمل بلاها و مصایب مختلف.(1)

6. روش تدریس و دیدگاه های فقهی

6. روش تدریس و دیدگاه های فقهی

شهید مطهری رحمه الله درباره شیوه تدریس آیت الله بروجردی به ویژه روش فقهی ایشان گفته است:

معظم له به تاریخ فقه آشنا بودند و اسلوب های مختلف فقهی را می شناختند و یکی از مزایا و امتیازاتشان همین آشنایی به روش های مختلف فقهی شیعه و سنی بود. ضمن مقایسه مختصری بین روش ایشان و روشی که در یک قرن اخیر در حوزه معمول گردیده، فقها و اصولین در مبحث اجتهاد و تقلید یا در مبحث قضا و شهادات، چندین علم را نام می برند که مقدمه اجتهاد شمرده می شوند. می گویند شخص مجتهد باید این علوم را طی کرده باشد. این علوم عبارتند از: نحو، صرف، لغت، منطق، کلام، اصول، تفسیر، حدیث و رجال (شناخت راوی حدیث). علمای حوزه از یک قرن