دریای فقاهت: زندگی نامه شیخ مرتضی انصاری قدس سره صفحه 15

ص:17

شیخ، ملااحمد نراقی را از هر جهت، کامل و شایان استفاده دید. از این رو، چهار سال در آن شهر ماند و از او درس گرفت. نراقی نیز وجود شیخ را غنیمت می شمرد و به مراتب علم و فضل وی اعتماد کامل داشت تا جایی که پس از رفتن شیخ از کاشان فرمود: «بهره ای که من از این جوان بردم، بیش از بهره ای بود که او از من بُرد.» هم چنین گفت: «در مسافرت های گوناگونی که داشته ام، بیش از پنجاه مجتهد مسلّم را دیده ام که هیچ یک مانند شیخ مرتضی نبوده اند.» هنگام حرکت شیخ از آن شهر، ملااحمد نراقی اجازه مبسوطی به او داد و در آن، شیخ را با بهترین عبارت ها ستود.(1)

شیخ و برادرش پس از کاشان به مشهد مقدس وارد شدند و چند ماهی در آن شهر ماندند. سپس از آن جا به تهران آمدند و در مدرسه مادر شاه جای گرفتند.(2)

بازگشت به وطن

بازگشت به وطن

شیخ و برادرش پس از شش سال مسافرت، به دزفول بازگشتند. مردم برای استقبال از آنان تا چهار فرسخی شهر آمده بودند. شیخ نیز به گرمی از آنان دل جویی و برایشان دعا کرد. پیش از ورود به شهر، شیخ از احوال شیخ محسن _ برادر شیخ اسداللّه صاحب کتاب مقابس _ پرسید که در رأس یکی از خاندان های علمی دزفول قرار داشت و از عالمان برجسته آن شهر شمرده می شد. وقتی شنید که وی در بستر بیماری است، برای آن که یگانگی و همدلی میان خود و او را به مردم نشان دهد، نخست از شیخ محسن عیادت کرد و ساعتی بر بالینش نشست.