آیه ای از اخلاص: شهید آیت اللّه حاج علی قدوسی (ره) صفحه 77

ص:85

آیت اللّه حاج شیخ احمد جنّتی:

شهید قدوسی، در برخورد با تخلفات طلاب، انتقادات تند، سوء رفتارهای بعضی از مخالفین و... دستخوش احساسات نمی شد، مدتی که با هم در دادگاه انقلاب اصفهان کار می کردیم و آن زمان کار بازجویی و قضاوت غالبا هر دو به عهده قضات بود، در بازجویی ساواکی ها که گاهی چیز واضح را انکار می کردند و جنایات خود را توجیه می نمودند، هیچ (گاه) تند و عصبانی نمی شد. همه حرف ها را می شنید و آرام جواب می داد یا سؤال های جدید مطرح می کرد، در یک جلسه که من تند و [عصبانی ]شدم، پس از پایان جلسه خیلی ملایم به من تذکر داد که این نوع برخورد صحیح نبود، من هم پذیرفتم و همین جا باید از خصال حمیده او بشمارم که تذکرات لازم را درمیان جمع به اشخاص نمی داد که موجب وهن شود، همیشه رعایت حرمت افراد را داشت.

برای رسیدن به هدف ها سعی می کرد بی خطرترین یا کم خطرترین راه را انتخاب کند. هیچ وقت به شیوه های ساده لوحانه و عجولانه که معمولاً ندامت [به دنبال داشت] و شکست پذیر است متوسل نمی شد. به همین سبک، در مبارزات اقدام می کرد و با ساواک مواجه می شد. بسیاری از کارها و حرکت های مبارزاتی در مدرسه شکل می گرفت، امّا از شهید قدوسی ردپایی نمی توانستند بیابند.(1)