آیه ای از اخلاص: شهید آیت اللّه حاج علی قدوسی (ره) صفحه 81

ص:89

2. اگر زندگی را معنایی باشد، در حیات پر بار همچون تویی باید جست.

اگر عشق به هدف و ایمان به مقصد را مصداقی باشد، زندگی ات یک مصداق است.

اگر عزّت یافته بودی، پاداش همان خدمت های دیرپای بی ریای شبانه روزی ات بود.

بی ریا بودی و متواضع، پر کار و کم حرف، سخت کوش و نستوه!

3. شهادتت گرامی باد، ای معلم اخلاق و ای مربی طلاب و ای آموزگار اخلاص! ... اینک به یاد تو چه می توان گفت؟ ... جز از ایثار و فداکاری و ... عشق و سوختن و گداختن، نباید چیزی گفت:

ای عشق مجسم! ای مجسمه تقوا و اخلاص!...

یادت گرامی باد، ای یاد معطر! ای روح مقدس. ای قدوسی قدیس! ...(1)

مگر می توان صبح را دید و نخندید؟ مگر می توان اشک را دید و نگریست؟

مگر می توان قداست یک حیات را تقدیس نکرد؟

مگر می شود عظمت روح را دید و در مقابلش تعظیم ننمود؟

مگر می شود کرامت یک انسان را مشاهده کرد و آن را تکریم نکرد؟

2. اشعار

اشاره

2. اشعار

آن را که کار بهر رضای خدا کند

باشد رضا، بر آن چه خدا را رضا کند

در هر زمان رضای خدا، مدعای اوست