شهیدان محراب : ویژه نامه شهدای محراب حضرات آیات مدنی، دستغیب، صدوقی و اشرفی اصفهانی صفحه 146

ص:148

رسوایی شب پرستان و طلوع خورشیدی دوباره در آسمان شهر بود. با آن انفجار، فریاد رستگاری از گلدسته شهادت برخاست و شهید دستغیب را به مهمانی فاطمه علیهاالسلام برد تا در پیوند با اقیانوس جاوید و بی کران هستی، روحش را از کوثر کمال امام علی علیه السلام سیراب سازد.

او در پرواز خویش، نظاره گر فرشیانی بود که هنوز اسیر خاک بودند و هوای وصل یار نداشتند. او شاهد مردان و زنانی بود که در رؤیای خوش دنیا، با زندگی پَست خو کرده بودند. او نظاره گر نامردانی بود که نگهبان شب تاریک ستم در پهنای هستی بودند. او نظاره گر مستضعفانی بود که زیر تازیانه ستم جباران، شانه خم کرده بودند.

یاران انقلاب را از دیرباز با شهادت، نسبتی دیرینه بوده است. سینه سوخته آنان که از فریادهای ستم ستیز انباشته بود، با دشنه های بی رحم ستمگران و فواره های خون، آشنا بوده است. ستاره شهاب در منتهای آسمان، آخرین ستاره ای خواهد بود که پس از خاموشی همه ستاره های شب رنگ و شهاب های سفید، آسمان را به پرتو نورانی خویش روشن نگاه خواهد داشت. شهادت تو، با نفی جسمانی و بقای روحانی همراه است. شهادت، مبارزه ای بی پایان و شهید، کسی است که کتاب مقاومت و مبارزه اش از فنای فی الله آکنده است.

اُسوه زهد

اُسوه زهد

جلوه های فریب و زرق و برق ظاهری دنیا، پرتگاهی هولناک است که بسیاری را به کام مرگ کشانده، ولی اینجا سخن از مردی است که یوسف گونه به زلیخای خواهش های زودگذر بی اعتنایی کرد و نَفْسش را در زندان «ریاضت» افکند تا آزادی را در اقلیم روح به دست آورد و روحش را از چاه «آرزوها» بیرون کشید و جسمش را از قید و بند