- دیباچه 1
- پیش گفتار 3
- فصل اول: حیات علمی 6
- اشاره 6
- علامه نائینی در یک نگاه 7
- شخصیت علمی علامه نائینی 8
- تدریس در نجف اشرف 10
- سفارش به نگارش درس 12
- شاگردان نائینی 13
- آثار و نوشته ها 15
- مرجعیت نائینی 17
- اشاره 18
- فصل دوم: اندیشه ها و نوآوری های علامه نائینی 18
- اندیشه ها و نوآوری های علمی 19
- ولایت فقیه و گستره آن 20
- قانون اساسی 22
- بهره گیری بیشتر از قرآن 24
- رو آوردن به نهج البلاغه 25
- اهمیت دادن به سیره و تاریخ 27
- امر به معروف و نهی از منکر 28
- سربلندی و استقلال مسلمانان 28
- بایستگی تشکیل حکومت 29
- شورایی بودن نظام اسلامی 31
- اعتبار نظر اکثریت 32
- مساوات (برابری) 33
- اصالت اندیشه های نائینی (رفع یک شبهه) 35
- یادآوری 37
- فصل سوم: فعالیت های سیاسی 39
- اشاره 39
- زندگی سیاسی علامه نائینی 40
- نائینی در نهضت مشروطه 41
- نائینی در جنبش عراق 48
- فصل چهارم: سیره اخلاقی 51
- اشاره 51
- سلوک رفتاری 52
- تقوا 54
- اهمیت دادن به نماز 54
- زیارت پیشوایان دین 56
- احترام به قرآن 56
- احترام به ماه رمضان 57
- احترام به شاگردان 57
- نخبه پروری 58
- تربیت شاگردان 59
- احترام به استاد 59
- رعایت بهداشت و نظم 60
- فروتنی 60
- اشاره 62
- فصل پنجم: نائینی از منظر فرهیختگان، شاگردان و معاصران 62
- حضرت آیت الله العظمی امام خمینی رحمه الله 63
- آیت الله العظمی سیدشهاب الدین مرعشی نجفی رحمه الله 64
- آیت الله العظمی شیخ محمدکاظم خراسانی رحمه الله 64
- آیت الله العظمی شیخ عبدالله مازندرانی رحمه الله 65
- علامه سیدمحسن امین العاملی رحمه الله 65
- آقا بزرگ تهرانی رحمه الله 65
- آیت الله سیدمحمود طالقانی رحمه الله 67
- آیت الله شهید مرتضی مطهری رحمه الله 67
- حمید عنایت 68
- شیخ محمدحسین کاشف الغطا 68
- حامد الگار 68
- آقا شیخ عبدالحسین حلی 69
- شیخ محمدحسین مظفر 72
- حضرت آیت الله العظمی فاضل لنکرانی 73
- آیت الله مؤمن 74
- حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی 74
- حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی 74
- آیت الله مرتضوی لنگرودی 76
- آیت الله ممدوحی 78
- اشاره 80
- فصل ششم: همراه با برنامه سازان 80
- توصیه های کلی 81
- پیشنهادهایی برای برنامه سازان 82
- پرسش های کارشناسی 83
- پرسش های مسابقه ای 83
- پایان دفتر 84
- چهره ارشاد 85
- کتاب نامه 86
- کتاب ها 86
- نشریات 87
ص:11
پیش گفتار
پیش گفتار
بعد از تولد میرزای نائینی در شهر نایین در خاندانی فاضل و روحانی، خانه شیخ الاسلام میرزا عبدالرحیم رونقی دیگر یافت. خاندان نائینی در اصفهان به بهره مندی از خوبی ها، شهره عام و خاص و از نظر علم و دین داری، زبان زد همگان بود. میرزا محمدحسین پس از تحصیلات ابتدایی، در هفده سالگی به اصفهان مهاجرت کرد و از محضر استادانی چون ابوالمعالی فرزند حاج محمدابراهیم کلباسی، شیخ محمدباقر ایوانکی فرزند شیخ محمدتقی اصفهانی و جهانگیرخان قشقایی کسب فیض کرد. پس از سیراب شدن از این معدن علم و فیض، در سال 1303ه_.ق حوزه اصفهان را به قصد مهاجرت به نجف اشرف ترک کرد و بلافاصله برای فراگیری علوم اسلامی در درس استادانی همچون سیدمحمد طباطبایی فشارکی، سیداسماعیل صدر و میرزا محمدحسن شیرازی حاضر شد. در کنار تحصیلات علمی، ایشان از درس اخلاق سالک الی الله، ملا حسینقلی همدانی بهره گرفت و پس از رحلت میرزای شیرازی، راهی کربلا شد. ده سال در آنجا اقامت داشت. سپس به شهر نجف بازگشت و از درس آخوند خراسانی بهره ها گرفت. آن گاه که شاکله علمی خود را پربار یافت، به پرورش شاگردانی همچون شیخ محمدعلی کاظمی خراسانی، سیدمحسن طباطبایی حکیم، سید جمال الدین گلپایگانی، سیدمحمود حسینی شاهرودی، سید محمد حجت