زندگی و اندیشه های میرزامحمدحسین نائینی صفحه 69

ص:77

داشت، نه از یک جهت بلکه از جهت های گوناگون.

یکی از آن جهت ها، قیافه ایشان بود که از آن شخصیت و بزرگی نمایان بود؛ دیگر روش لباس پوشیدن ایشان بود که پاکیزه ترین و لطیف ترین لباس ها را می پوشید.

ایشان خوی ها و اخلاقیات خود را بدون اِبا اظهار می داشت؛ چرا که بزرگ زاده بود و از معنونین دیار خود به شمار می رفت.

میرزای نائینی در نزد مراجع بزرگ، مورد اعتماد و مشورت بود. در امور مهم که اهل حل و عقد در آن جمع می شدند، نظر ایشان مورد احترام بود.

من میرزای نائینی را در آن روزگار با اخلاق فاضله و همت والا شناختم و چند روزی با ایشان در تماس بودم تا اینکه با بازگشت به نجف اشرف، از ایشان جدا شدم».(1)

آقا شیخ عبدالحسین حلی

آقا شیخ عبدالحسین حلی

«شیخ و استاد بزرگ ما آقا میرزا محمدحسین غروی نائینی قدس الله نفسه الزکیه، یکی از پیشینیان صالح و از بیرق ها و نشانه های خداوند بود که بزرگی و ویژگی های والا، در گفتار و کردار او آشکار بود؛ یکتا عالم زمانه که در هشتادودو سال زندگانی شریف خویش درخشش چشم گیر و امتیاز فوق العاده ای در مسیر طریقت و اخلاص از خود نشان داد و خصلت های عالی که در خور هرگونه ستایش است.

پشتکار و سعی ایشان در فراگیری معارف تا بدان جا رسید که مجمع علمی استادان و در پیشاپیش آنان استادان بزرگ ایشان که از مفاخر زمان بودند، آن مرحوم را شایسته مقام اجتهاد دانستند و قوه استنباط احکام شرعی و صدور