زندگی و مبارزات آیت الله شهید سید محمدباقر حکیم صفحه 13

ص:18

بودند، به شهادت رسیده اند.(1) به همین دلیل بود که امام خمینی رحمه الله در پیامی به سید محمدباقر حکیم، به مناسبت شهادت ده ها تن از خاندان وی، در وصف این شجره مبارک فرمود: «آل حکیم، آل شهادت است».(2)

فصل رویش و شکوفایی

فصل رویش و شکوفایی

در 25 جمادی الاول سال 1358 (1939م.)، در نجف و در کوی الحکیم که به بخش جنوبی الروضه الحیدریه منتهی می شود، در منزل آیت الله سید محسن حکیم، کودکی دیده به جهان گشود که او را محمدباقر نامیدند؛ زیرا در سالروز ولادت پنجمین امام شیعیان، حضرت امام باقر(ع) به دنیا آمده بود. به این ترتیب، پدر با انتخاب نامی شایسته، در راه نیکی به فرزند، نخستین گام را برداشت. سپس نخستین آهنگ مذهبی، یعنی اذان و اقامه را در گوش طفل زمزمه کرد(3)، و محمدباقر از همان لحظه های آغازین زندگی، در مسیر فضیلت و کرامت انسانی قرار گرفت. آیت الله حکیم به شکرانه اینکه خداوند فرزندی سالم به خانواده بخشیده است، مستمندان و همسایگان را از لطف خویش بهره مند ساخت.

محمدباقر از نظر بدنی همچون دیگر نوزادان رشد می کرد، با این تفاوت که در خانواده ای پرورش می یافت که چشمه ایمان و خداباوری و جویبارهای مکارم اخلاقی در آن جاری بود و جان و دل این طفل نورسته، از چنین منابع باطراوتی تغذیه می شد. نوع پرورش و اصالت های ارزشمند

1- جام جم، 8/6/1382، ش 950، ص 2.
2- صحیفه امام، ج 17، صص 501 _ 500.
3- نشریه فرهنگ ایثار، شهریور و مهر 1382، ش 10 و 11، ص 3.