زندگی و مبارزات آیت الله شهید سید محمدباقر حکیم صفحه 14

ص:19

خانوادگی، از او شخصیتی اندیشمند، وارسته، مبارز و مقاوم ساخت؛ انسانی والا که نه تنها خود به محضر علما و بوستان دانشوران راه یافت، بلکه افرادی را نیز به کمالات علمی و اخلاقی رهنمون شد.

دوران کودکی محمدباقر، در محیطی سرتاسر عطوفت و صفای آمیخته با محبت اهل بیت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله سپری گردید و او چون نهالی خوش بو به بالندگی رسید و علاقه ها و عواطفش با حبّ به پیشوایان شیعه شکل گرفت. آن هنگام که مادر مهربانش وی را شیر می داد، خلق و خوی نیک را نیز در اعماق وجود فرزندش به امانت می نهاد. بدین سان بر لوح پاک ضمیرش، فضیلت نقش بست و وی را در برابر ناپاکی ها و پلیدی ها بیمه ساخت.

نخستین مکتب درسی محمدباقر در خانه تشکیل شد و نخستین معلم او، پدرش بود. پدر با الهام از توانایی های علمی و تجربه های شیرین زندگی، ضمن هماهنگ ساختن خود با روحیه کودکانه و در نظر گرفتن ویژگی های خاص فرزند عزیزش، او را با مفاهیم دینی و قرآنی و باورهای مذهبی آشنا می کرد و برایش از نماز و بندگی خدا سخن می گفت، او را به مجالس مذهبی می برد و با اجتماعات دینی و عبادی آشنا می کرد.

اندکی بعد، پدر در کنار آموزش قرآن، برای استوار ساختن زیربنای علمی و فکری سید محمدباقر، گام های مقدماتی را برداشت. فرزند نیز سخنان دل سوزانه پدر را به گوش جان می شنید و آموزه های دینی را مشتاقانه فرا می گرفت.