- دیباچه 1
- پیش گفتار 3
- منظومه منور 8
- فصل اول: خاندان، نشو و نما 8
- اشاره 8
- مرجع بیدار 9
- ستاره های خونین 11
- فصل رویش و شکوفایی 13
- شوق دانش اندوزی و تحصیلات 15
- اشاره 15
- فصل دوم: تحصیلات و تلاش های علمی و آموزشی 15
- هم فکری و تبادل علمی با شهید سید محمدباقر صدر 17
- بر ساحل رودخانه ای خروشان 20
- نمونه های همکاری و هم فکری 21
- حکیم دانشور 25
- آثار و تألیفات 27
- کوشش های فرهنگی، تبلیغی و آموزشی 30
- اشاره 32
- فصل سوم: مواضع سیاسی و مبارزه ها 32
- عالم سیاست مدار 32
- مشتاق انقلاب اسلامی و رهبری امام خمینی رحمه الله 34
- مقاومت ها و مجاهدت ها 36
- تأسیس مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق 39
- اشاره 41
- فصل چهارم: اخلاق فردی و اجتماعی 41
- جویبار عاطفه در خانه 41
- فضیلت های اخلاقی 42
- شهادت 44
- نشانه های حضور تشیع در عراق 48
- فصل پنجم: گزیده ای از سخنان آیت الله حکیم 48
- اشاره 48
- ضرورت وحدت و انسجام قشرهای گوناگون 49
- ویژگی های امام خمینی رحمه الله 51
- انس مقدس 52
- افق های روشن 52
- منابعی برای مطالعه بیشتر 53
- اشاره 55
- فصل ششم: همراه با برنامه سازان 55
- موضوع ها و محورهای برنامه سازی 55
- پرسش های مسابقه ای 56
- پرسش های کارشناسی 57
- کتاب نامه 59
ص:20
فصل دوم: تحصیلات و تلاش های علمی و آموزشی
اشاره
فصل دوم: تحصیلات و تلاش های علمی و آموزشی
زیر فصل ها
شوق دانش اندوزی و تحصیلات
هم فکری و تبادل علمی با شهید سید محمدباقر صدر
بر ساحل رودخانه ای خروشان
نمونه های همکاری و هم فکری
حکیم دانشور
آثار و تألیفات
کوشش های فرهنگی، تبلیغی و آموزشی
شوق دانش اندوزی و تحصیلات
شوق دانش اندوزی و تحصیلات
سید محمدباقر پس از آنکه دوازده بهار را پشت سر نهاد، در سال 1370، تحصیلات حوزوی را به طور جدّی آغاز کرد. پس از پدر که شهد شکوفایی علمی و فرهنگی را به کام تشنه اش چشاند، برادرانش در آموزش مقدمات و سطح دروس حوزه به وی، گام های مؤثری برداشتند. او مقدماتی همچون زبان و ادبیات و منطق و کلام را نزد یکی از برادرانش، با موفقیت تکمیل کرد و دروس سطح حوزه را در محضر برادر دیگرش، آیت الله سیدیوسف حکیم خواند. هوش سرشار، اشتیاق زیاد و همت بالا، در کنار استادانی دل سوز و توانا، از عوامل موفقیت وی در فراگیری این دروس در زمانی کوتاه تر از مدت متداول بود.
سید محمدباقر در 26 سالگی، از استاد بزرگ حوزه نجف، شیخ مرتضی آل یاسین، اجازه اجتهاد و استنباط را در فقه و اصول فقه دریافت کرد،(1) ولی او، تشنه ای بود که با این آب ها سیراب نمی شد و به خاطر شوق فراوان و عطش سیراب ناپذیرش، دمی از آموختن غافل نبود. او که آوازه درس پربار آیت الله العظمی سید ابوالقاسم خویی را شنیده بود، این محفل علمی را
1- مجله شاهد، مهر 1382، ش 341، ص 10، نامه جامعه، شهریور و مهر 1386، ش 36 و 37، ص 41.