- دیباچه 1
- پیش گفتار 3
- فصل اول: خاندان، نشو و نما 8
- اشاره 8
- منظومه منور 8
- مرجع بیدار 9
- ستاره های خونین 11
- فصل رویش و شکوفایی 13
- فصل دوم: تحصیلات و تلاش های علمی و آموزشی 15
- شوق دانش اندوزی و تحصیلات 15
- اشاره 15
- هم فکری و تبادل علمی با شهید سید محمدباقر صدر 17
- بر ساحل رودخانه ای خروشان 20
- نمونه های همکاری و هم فکری 21
- حکیم دانشور 25
- آثار و تألیفات 27
- کوشش های فرهنگی، تبلیغی و آموزشی 30
- عالم سیاست مدار 32
- اشاره 32
- فصل سوم: مواضع سیاسی و مبارزه ها 32
- مشتاق انقلاب اسلامی و رهبری امام خمینی رحمه الله 34
- مقاومت ها و مجاهدت ها 36
- تأسیس مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق 39
- جویبار عاطفه در خانه 41
- فصل چهارم: اخلاق فردی و اجتماعی 41
- اشاره 41
- فضیلت های اخلاقی 42
- شهادت 44
- فصل پنجم: گزیده ای از سخنان آیت الله حکیم 48
- اشاره 48
- نشانه های حضور تشیع در عراق 48
- ضرورت وحدت و انسجام قشرهای گوناگون 49
- ویژگی های امام خمینی رحمه الله 51
- افق های روشن 52
- انس مقدس 52
- منابعی برای مطالعه بیشتر 53
- موضوع ها و محورهای برنامه سازی 55
- اشاره 55
- فصل ششم: همراه با برنامه سازان 55
- پرسش های مسابقه ای 56
- پرسش های کارشناسی 57
- کتاب نامه 59
ص:35
کوشش های فرهنگی، تبلیغی و آموزشی
کوشش های فرهنگی، تبلیغی و آموزشی
شهید حکیم در عرصه های گوناگون، فعالیت های مؤثری انجام داد. وی طراح «مواکب الطلبه» (دسته های عزاداری ویژه دانشجویان) بود که در مقابله با تفکرات ناسیونالیستی و کمونیستی، بسیار اثرگذار بود. از سال 1960 تا 1968 م. به سرپرستی بعثه حج پدر بزرگوار خود منصوب گردید و به نمایندگی از آیت الله العظمی سید محسن حکیم، با مسلمانان دیگر کشورها ارتباط برقرار کرد. دوبار نیز از جانب پدر، در دو کنفرانس مهم اسلامی (سال 1965م. در مکه و سال 1967 م. در اردن) حضور یافت. سال 1384 ه_.ق. با نظارت شهید صدر و همکاری دیگر یاران ایشان، مدرسه العلوم الاسلامیه را بنیان نهاد. همچنین با یاری برخی دانشوران حوزه نجف و دانشکده اصول دین بغداد، مراسم مذهبی را برگزار می کرد. مسئولیت هماهنگی طلبه های عراقی تازه وارد به حوزه نجف را نیز از جانب پدر پذیرفت و با انتخاب استاد و نظارت بر سیر تحصیلی طلبه ها، نظم بیشتری به حوزه ها و وضع تحصیلی آنها بخشید. در سال های اقامت در ایران، هر چهارشنبه سخنرانی های منظم علمی، اخلاقی و اعتقادی داشت و بیش از سی سال، در سخنرانی روز عاشورا، با شور و هیجانی وصف ناپذیر و بی مانند، کتاب های مقتل سیدالشهداء(ع) را می خواند. همچنین از پایگاه نماز جمعه، مردم را هدایت می کرد و در اواخر عمر شریفش، امام جمعه شهر مقدس نجف بود که توجه بسیاری از صاحب نظران بین المللی، مسلمانان جهان و خبرگزاری ها را جلب کرد. پندهای اخلاقی و تاریخی او تازگی خاصی داشت و برای مردم عبرت آموز بود.
مسئولیت های وی عبارت بود از: