- دیباچه 1
- پیش گفتار 3
- منظومه منور 8
- اشاره 8
- فصل اول: خاندان، نشو و نما 8
- مرجع بیدار 9
- ستاره های خونین 11
- فصل رویش و شکوفایی 13
- اشاره 15
- فصل دوم: تحصیلات و تلاش های علمی و آموزشی 15
- شوق دانش اندوزی و تحصیلات 15
- هم فکری و تبادل علمی با شهید سید محمدباقر صدر 17
- بر ساحل رودخانه ای خروشان 20
- نمونه های همکاری و هم فکری 21
- حکیم دانشور 25
- آثار و تألیفات 27
- کوشش های فرهنگی، تبلیغی و آموزشی 30
- فصل سوم: مواضع سیاسی و مبارزه ها 32
- اشاره 32
- عالم سیاست مدار 32
- مشتاق انقلاب اسلامی و رهبری امام خمینی رحمه الله 34
- مقاومت ها و مجاهدت ها 36
- تأسیس مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق 39
- جویبار عاطفه در خانه 41
- فصل چهارم: اخلاق فردی و اجتماعی 41
- اشاره 41
- فضیلت های اخلاقی 42
- شهادت 44
- اشاره 48
- نشانه های حضور تشیع در عراق 48
- فصل پنجم: گزیده ای از سخنان آیت الله حکیم 48
- ضرورت وحدت و انسجام قشرهای گوناگون 49
- ویژگی های امام خمینی رحمه الله 51
- افق های روشن 52
- انس مقدس 52
- منابعی برای مطالعه بیشتر 53
- موضوع ها و محورهای برنامه سازی 55
- فصل ششم: همراه با برنامه سازان 55
- اشاره 55
- پرسش های مسابقه ای 56
- پرسش های کارشناسی 57
- کتاب نامه 59
ص:14
طباطبایی بودند و نسب آنان از پدر، به امام حسن مجتبی(ع) و از مادر به امام حسین(ع) می رسید.(1)
مرجع بیدار
مرجع بیدار
علامه سید مهدی حکیم، از شاگردان آخوند خراسانی، میرزای شیرازی و آخوند ملاحسین قلی همدانی بود. وی به تقاضای مردم بنت جبیل لبنان و با سفارش مرجع وقت شیعیان، آیت الله محمدحسین کاظمی به این سرزمین رفت و مرجع آن دیار گردید.
سید مهدی در اول شوال 1306 ه_.ق (خرداد 1268) صاحب فرزندی شد که او را محسن نامید. این کودک در شش سالگی پدر را از دست داد و در نه سالگی نزد برادرش، سید محمود، مقدمات علوم دینی را آموخت. آنگاه در شمار شاگردان شیخ صادق بهبهانی و شیخ صادق جواهری قرار گرفت و در سال های پایانی زندگی آخوند خراسانی، در درس خارج فقه و اصول وی شرکت کرد. سپس به درس آقا ضیاءالدین عراقی راه یافت و در محضر شیخ علی باقری جواهری نیز فقه را تکمیل کرد. پس از آن، در شمار تربیت یافتگان مکتب میرزا محمدحسین نایینی در آمد و هم زمان از درس عرفان و اخلاق حکیم وارسته، سید محمدسعید حبوبی نیز بهره برد.(2)
سید محسن از سال 1291، تدریس رسائل و کفایهالاصول را آغاز کرد و بعدها آموزش را با تدریس خارج کفایه و عروهالوثقی ادامه داد. کرسی
1- دانش نامه جهان اسلام زیر نظر: غلامعلی حداد عادل، تهران، 1388، ج 13، ص 803.
2- نک: سید محسن امین، اعیان الشیعه، بیروت، 1403 ه_.ق، ج 9، ص 56؛ سید مصطفی حسینی دشتی، معارف و معاریف، تهران، آرایه، 1379، چ 3، ج 4، ص 635.