زندگی نامه شهید آیت الله دکتر محمد مفتح صفحه 54

ص:57

برود و از این کار جلوگیری شده است. وی در مجموع، «عنصری ناراحت» معرفی شده است.

شهید مفتح در منبر بعدی خود، از تنگناهایی که عوامل رژیم برایش ایجاد کرده بودند، پرده برداشت و گفت:

در سال های قبل می توانستیم مطالبی بنویسیم، ولی حالا اجازه نمی دهند. حالا که می خواهم صحبت کنم، ده تا تعهد و قول گرفته اند که چیزی نگویم، ولی با تمام این محدودیت ها صحبت می کنم تا شاید به گوش رجال مملکت هم برسد و فکری بکنند.

[وی در سخنانی دیگر گفت:] باید اجازه دهند مبلغین خواسته های مردم را بگویند. ما حقایق اسلام را می گوییم؛ روحانیت که خلاف استقلال کشور گام برنمی دارد. من خودم در چالوس منبر می رفتم و از هویت کشورم دفاع می کردم. آخر چرا مردم را خفه می کنید؟ با زندان، شکنجه و تبعید کاری صورت نمی گیرد. آخر چرا این طور می کنید، والله این غلط است.(1)

اقامت اجباری در تهران

اقامت اجباری در تهران

رژیم پهلوی، به دلیل مبارزه های بی امان آیت الله مفتح و نقش ارزنده اش در بیداری جامعه اسلامی و نفوذ معنوی و عاطفی او در قشر دانشجو و فرهنگی، وی را در شرایط سختی قرار داد و پس از پایان دوران تبعیدش در منطقه های بد آب و هوا، او را به اقامت اجباری (در سال 1349) در تهران واداشت.

رژیم ستم شاهی تصور می کرد با محدود کردن فیزیکی آیت الله مفتح، می تواند افکار و توانایی های روحی او را به بند کشد و امکان مبارزه را از