زندگی نامه شهید آیت الله دکتر محمد مفتح صفحه 72

ص:75

موازین و احکام دینی بود. ایشان انسانی بودند دین باور و محکم و از نظر اخلاقی، سالم. بارها مشاهده می شد که اگر کسی غیبتی می کرد یا حرفی می زد که شایبه غیبت در آن بود، به شدت ناراحت می شدند و به هر نحو ممکن مسیر صحبت را عوض می کردند. نسبت به رعایت حدود الهی بسیار حساسیت داشتند؛ به ویژه در میان ما روحانیان که لباس سربازی و تبلیغ معارف دینی بر تن داریم. در مجموع زندگی سعادتمندی را سپری کردند.(1)

خشم مقدس

خشم مقدس

این شهید غیور، هرگاه می دید به مبانی دینی، بی احترامی می شود، واکنشی نشان می داد. شهید دکتر بهشتی در این زمینه یادآور شده است:

... ایشان در برابر هر تعرضی به اسلام، سخت حساس بود و مکرر می گفتند: امروز در اتاق دبیران دعوایمان شد. می پرسیدم: چرا؟ می گفت: فلان کسی در ماه رمضان سیگار می کشید و من نتوانستم تحمل کنم. او را نصحیت کردم، ولی به جای آنکه نصایحم را بپذیرد یا با منطق جواب دهد، یک حالت استهزا به خودش گرفت. من هم پرخاش کردم. این حالت، نشانه حساسیت ایشان در برابر هجوم به ارزش های اسلامی بود که تا آخرین لحظات حیاتش در وجودش مشاهده [می شد] و منشأ بسیاری از تحرکات پی گیر مفتح می گردید.(2)

البته غیرت دینی شهید مفتح هرگز با تعصب های خشک و بی جا همراه نبود، بلکه وقتی می دید طرف مقابل حاضر به پذیرش حقایق از طریق استدلال و منطق، مستندات و بحث های علمی نیست، برمی آشفت.