زندگی نامه شهید آیت الله سید محمدعلی قاضی طباطبایی(ره) صفحه 33

ص:39

خانواده هم مسائل اخلاقی را کاملاً رعایت می کرد. در خانه، قبایی ساده بر تن می کرد و عرق چین بر سر می گذاشت.

قاضی به انجام مستحبات پای بند بود و حتی هنگام خوردن و آشامیدن، از سفارش های اسلامی غفلت نمی کرد و افراد خانواده را نیز به رعایت این نکته ها و امور مستحبی سفارش می کرد. او تا زمانی که گرسنه نمی شد، لب به غذا نمی زد و پیش از آنکه سیر شود، از خوردن دست می کشید. همچنین با عجله غذا نمی خورد و درنگ در این کار را لازم می دید. پیش از برخاستن، خداوند را سپاس می گفت و در صورت امکان، صبح ها پیش از صبحانه، سیب می خورد و فایده های آن را برای اطرافیان برمی شمرد.

وقتی کسی سخن می گفت، حرفش را قطع نمی کرد و با دقت به سخن وی گوش می داد، حتی اگر گوینده، کودک بود. تا کسی سؤالی مطرح نمی کرد، ایشان سخن نمی گفت. آن شهید، عاشق آگاهی و مطالعه کتاب های گوناگون و یافتن حقایق ناب بود. در این راستا هیچ گاه خسته نمی شد و بر این باور بود که کاوش و گشت وگذار در بوستان های معرفت و اندیشه ملال آور نیست و به حقیقت جویی آدمی کمک می کند.

احترام به بزرگ و کوچک از دیگر ویژگی های فردی او بود. برای ایشان، طلبه ای جوان با شخصیتی بلندآوازه، فرقی نمی کرد و اگر چنین شخصی به دیدارش می رفت، به سرعت برمی خاست و به او احترام می گذاشت. دراین باره حتی میان دوست و دشمن هم تفاوتی قائل نمی شد. اگر افرادی با او اختلاف داشتند و پشت سر وی سخنی یاوه گفته بودند یا جایی کم احترامی کرده بودند، وقتی به منزل وی می رفتند یا در محفلی که ایشان حضور داشت، وارد