مشکات الانوار صفحه 18

دوم: «اَعُوذُ بِاللَّهِ السَّمیعِ الْعَلِیمْ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیمِ». و در بعضی از روایات شیعه بعد از این، «واَعُوذُ باللّهِ اَنْ یَحْضُرُونَ» وارد شده است.

و در بعضی از روایات «اَستْعَیذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیمِ»، تنها وارد شده و در بعضی با «اِنَّ اللَّه هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ» وارد شده است.

و در بعضی به جای «اَسْتَعیذُ»، «اَعوُذُ» وارد شده است و در بعضی «اَعُوذُ بِاللَّه مِن الشَّیْطانِ الرجیمِ اِنَّ اللّهَ هُوَ الْفَتّاحُ الْعَلیمُ» وارد شده است؛ و آن دو وجه اوّل اشهر و اولی است.(67)

پنجم

رو به قبله بودن است

چنانچه منقول است که بهترین مجالس آن است که آدمی رو به قبله باشد و بعضی دیگر از آداب در کتب تفسیر و قرائت مذکور است و ذکر آنها در این مقام موجب تطویل می‌گردد.

کوکب پنجم: «در کیفیت ختم قرآن است»

به سند معتبر منقول است که: «شخصی به خدمت حضرت امام جعفر صادق‌علیه السلام عرض نمود که: من در یک شب قرآن را ختم می‌کنم حضرت فرمود: مرا خوش نمی‌آید که در کمتر از یک ماه ختم کنی».(68)

و به سند معتبر منقول است که، «ابوبصیر به خدمت حضرت صادق‌علیه السلام عرض نمود که: من قرآن را در یک شب ختم کنم؟ فرمود: نه، گفت در دو شب؟ فرمود: نه، تا به شش شب رسانید، حضرت اشاره فرمودند: بلی.

بعد از آن فرمودند: جمعی که پیش از شما بودند قرآن را در یک ماه و کمتر ختم می‌کردند. به درستی که قرآن را تند نمی‌باید خواند به نحوی که حروفش گُم شوند در یکدیگر، ولیکن به ترتیل می‌باید خواند؛ و چون به آیه‌ای گذری که در آن یاد بهشت باشد توقف کن، و از خدا بهشت را سؤال کن؛ و چون به آیه‌ای گذری که در آن ذکر آتش باشد توقف کن و استعاذ ه کن به خدا از آتش جهنم؛ پس ابوبصیر پرسید که در ماه رمضان در یک شب ختم بکنم؟ فرمود: نه پرسید که در دو شب ختم بکنم؟ فرمود: نَه، پرسید که در سه شب ختم بکنم؟ اشاره فرمود: بلی. ماه رمضان را حق و حرمت دیگر هست که ماههای دیگر به آن شباهت ندارند و در آن نماز بسیار بکن».(69)