مشکات الانوار صفحه 78

و به سند صحیح از حضرت امام محمد باقرعلیه السلام منقول است که: «هیچ عملی ثوابش عظیم‌تر از شهادت «لااِلهَ اِلاَّ اللَّه» نیست».(490)

و به سند صحیح از حضرت رسول‌صلی الله علیه وآله وسلم منقول است که: «بهترین عبادت ها گفتن «لااِلهَ اِلاَّ اللَّه» است».(491)

و به سند معتبر از حضرت صادق‌علیه السلام منقول است که: «هرکه صد مرتبه «لا اِلهَ ِلاَّ اللَّه» بگوید، عمل او در آن روز بهترین اعمال مردم باشد مگر کسی که بیشتر از او این کلمه را گفته باشد».(492)

و به سند معتبر از حضرت صادق‌علیه السلام منقول است که فرمود: «هر عبادتی را اندازه[ای هست که به آن منتهی می‌شود، مگر ذکر حق تعالی که آن را حدّی نیست که به آن منتهی شود؛ چنانچه حق تعالی نمازهای پنجگانه را واجب گردانیده است، کسی که آنها را ادا نماید به حدّش رسانیده است؛ و همچنین کسی که روزه ماه مبارک رمضان را بگیرد، قرضش را ادا کرده است؛ و کسی که یک مرتبه حج کند، اندازه اش به عمل آمده است؛ به غیر ذکر و یاد خدا که حق تعالی به اندک راضی نشده است، و اندازه و نهایتی برای آن مقرّر نساخته است. بعد از آن این آیه را خواندند: «یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کثیراً وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَاَصیلاً» که ترجمه ظاهر لفظش این است که: ای گروه مؤمنان! یاد کنید خدا را یاد کردن بسیار، و تسبیح و تنزیه کنید او را در بامداد و پسین، پس نهایتی برای ذکر مقرّر نساخت. بعد از آن فرمود: پدرم بسیار یاد خدا می‌کرد، با او که راه می‌رفتم مشغول ذکر بود، و چون با او طعام می‌خوردم او را مشغول ذکر می‌دیدم، و چون با مردم سخن می‌گفت سخن گفتن او را از یاد خدا باز نمی‌داشت، و پیوسته می‌دیدم که زبانش به کامش چسبیده بود و مشغول ذکر «لا اِلهَ اِلاَّ اللَّه» بود، و در صبح ما را جمع می‌کرد و امر می‌فرمود که مشغول ذکر و یاد خدا باشیم تا طلوع آفتاب، و می‌فرمود که هر که قرآن می‌تواند خواند قرآن را بخواند، و هر که قرآن نمی‌تواند خواند ذکر خدا بکند، و خانه‌ای که در آن قرآن می‌خوانند و یاد خدا می‌کنند برکت آن خانه بسیار می‌شود، و شیاطین از آن خانه دوری می‌کنند، و آن خانه روشنی می‌دهد اهل آسمان را، چنانچه ستاره‌های روشن، اهل زمین را روشنی می‌دهند؛ و خانه‌ای که در آن قرآن خوانده نمی‌شود، و یاد خدا در آن نمی‌کنند، برکت آن خانه کم است، و ملائکه از آن خانه دوری می‌کنند، و شیاطین در آنجا حاضر می‌باشند».(493)

و حضرت رسول‌صلی الله علیه وآله وسلم فرمود: «آیا شما را خبر دهم به بهترین اعمال که بیشتر موجب رفع درجات شما گردد و نزد خداوند شما، مقبول تر باشد از برای شما، از دینار و درهم، و بهتر باشد از برای شما از این که با دشمنان دین ملاقات کنید، و بکشید و کشته شوید؟ گفتند: بلی.

فرمود: یاد خدا بسیار کنید. پس فرمود: شخصی به خدمت حضرت رسول‌صلی الله علیه وآله وسلم آمد و پرسید که بهترین اهل این مسجد کیست؟ فرمود: هرکه ذکر خدا بیشتر کند. فرمود که: هر که را خدا زبانِ ذکر کننده عطا فرماید، همانا خیر دنیا و آخرت به او کرامت فرموده است».(494)

و به سند معتبر از حضرت رسول‌صلی الله علیه وآله وسلم منقول است که: «هر که خدا را بسیار یاد کند او را بسیار دوست دارد، و هر که ذکر خدا بسیار کند حق تعالی دو برات برای او بنویسد، یکی بیزاری از آتش جهنم و یکی بیزاری از نفاق».(495)

و به سند معتبر از حضرت صادق‌علیه السلام منقول است که: «هر که «لا اِلهَ اِلاَّ اللَّه» را از روی اخلاص بگوید داخل بهشت شود، و اخلاص او آن است که این کلمه طیّبه او را مانع شود از مرتکب شدن هر چیزی که خدا آن را حرام کرده است».(496)

و به سند معتبر دیگر از آن حضرت منقول است که: «هر که «لا اِلهَ اِلاَّ اللَّه» بگوید بر غیر وجه تعجّب، خدا از آن کلمه مرغی خلق فرماید که تا روز قیامت بر بالای سر گوینده آن کلمه بال زند، و ذکر خدا کند، و ثوابش از او باشد».(497)

و به سند معتبر از حضرت رسول‌صلی الله علیه وآله وسلم منقول است که: «تلقین کنید مرده‌های خود را به «لا اِلهَ اِلاَّ اللَّه» به درستی که هر که آخر کلامش «لا اِلهَ اِلاَّ اللَّه» باشد داخل بهشت می‌شود».(498)