مشکات الانوار صفحه 80

و به سند صحیح از آن حضرت منقول است که: «هرکه بگوید: «سُبْحانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِهِ سُبْحانَ اللّهِ الْعَظیمِ وَبِحَمْدِهِ» حق تعالی سه هزار حسنه از برای او ثبت نماید، و سه هزار گناه از او محو نماید، و سه هزار درجه از برای او مرتفع گرداند، و مرغی در بهشت از برای او خلق نماید که تسبیح الهی کند، و ثواب تسبیحش از او باشد».(509)

و از حضرت امیرالمؤمنین‌علیه السلام منقول است که فرمود: «چون بنده «سُبْحانَ اللَّه» می‌گوید جمیع ملائکه بر او صلوات می‌فرستند».(510)

و به سند معتبر از حضرت صادق‌علیه السلام منقول است که: «هر کسی سی مرتبه بگوید: «سُبْحانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِهِ سُبْحانَ اللَّهِ الْعَظیم» رو کند به توانگری، و پشت کند از فقر، و بکوبد در بهشت را».(511)

و از حضرت رسول‌صلی الله علیه وآله وسلم منقول است که: «هرکه بگوید: «سُبْحانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِه» ایزد تعالی برای او هزار هزار حسنه بنویسد، و هزار هزار گناه از او محو نماید، و هزار هزار درجه برای او بلند کند؛ و هر که زیاده بگوید، خدا ثوابش را زیاده کند؛ و هر که استغفار کند، خدا گناهش را بیامرزد».(512)

و به سند معتبر از حضرت صادق‌علیه السلام منقول است که: «هرکه هر روز سی مرتبه «سُبْحانَ اللَّه» بگوید حق تعالی از او دفع نماید هفتاد نوع از بلا را که سهل‌تر آنها فقر باشد».(513) و به سند دیگر همین مضمون از حضرت امیرالمؤمنین‌علیه السلام منقول است.(514)

و به سند دیگر از آن حضرت منقول است که: «حق سبحانه و تعالی چون نور مقدس نبوی‌صلی الله علیه وآله وسلم را خلقت نمود او را در حجاب القُدرة دوازده هزار سال ساکن گردانید، و در آن جا آن حضرت این تسبیح می‌گفتند: «سُبْحانَ رَبّی‌َ الْاَعْلی [وَ بِحَمْدِه » و در حجاب العظمه یازده هزار سال ماندند و این تسبیح را می‌گفتند: «سُبْحانَ عالم السِّر» و در حجاب المنّه ده هزار سال ماندند واین تسبیح را می‌گفتند: «سُبْحانَ مَنْ هُوَ قائِمٌ لایَلْهُوا» و در حجاب الرّحمه نه هزار سال ساکن بودند و این تسبیح را می‌گفتند: «سُبْحانَ الرَّفیعُ اْلأَعْلی و در حجاب السعاده هشت هزار سال بودند و این تسبیح را می‌گفتند: «سُبْحانَ مَنْ هُوَ دآئِمٌ لایَسْهو» و در حجاب الکرامه هفت هزار سال به این تسبیح مشغول بودند: «سُبْحانَ مَنْ هُوَ غَنیٌّ لایَفْتَقِرُ» و در حجاب المنزله شش هزار سال به این تسبیح مشغول بودند: «سُبْحانَ الْعَلیمِ الْکَریمْ» و در حجاب الهدایه پنج هزار سال ماندند و این تسبیح می‌فرمودند: «سُبْحانَ ذِی الْعَرْشِ الْعَظیم» و در حجاب النبوّه چهار هزار سال سکنی داشتند به این تسبیح [مشغول بودند]: «سُبْحانَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمّا یَصِفُونَ» و در حجاب الرّفعه سه هزار سال ماندند و این تسبیح می‌گفتند: «سُبْحانَ ذیِ الْمُلْکِ وَالْمَلَکُوتِ» و در حجاب الهیبه دو هزار سال بودند و خدا را این تسبیح می‌نمودند: «سُبْحانَ اللَّه وَ بِحَمْدِه» و در حجابُ الشَّفاعه هزار سال به این تسبیح اشتغال داشتند: «سُبْحانَ رَبّی‌َ الْعَظیمِ وَ بِحَمْدِهْ».(515)

فصل چهارم: «در فضیلت تحمید و انواع محامد است»

به سند معتبر منقول است که: «از حضرت صادق‌علیه السلام پرسیدند که کدام عمل نزد خدا بهترین اعمال است؟ فرمود: حمد او کردن».(516) و از حضرت علی بن الحسین صلوات اللَّه علیهما منقول است که: «هرکه بگوید: «اَلْحَمْدُ لِلّهِ» شکر جمیع نعمتهای خدا را ادا کرده است».(517)

و به سند معتبر از حضرت امام رضا علیه التَّحیَّة والثَّنآء منقول است که: «حضرت رسول‌صلی الله علیه وآله وسلم فرمود: هر که را خدا نعمتی به او کرامت فرماید حمد الهی بکند، و هر که روزی او دیر برسد استغفار بکند، و هر که را اندوهی رو دهد یا کار دشواری پیش آید بگوید: «لاحَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ باللَّهِ».(518)

و به سند معتبر دیگر از حضرت امام رضا علیه التَّحیَّة والثَّنآء منقول است که: «چون حضرت رسالت پناه صلی الله علیه وآله وسلم را امری رو می‌داد که موجب سرور بود می‌فرمود: «اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی بِنِعْمَتِهِ تَتِمُّ الصّالِحاتِ» و چون امری رو می‌داد که مورث الم(519) بود می‌فرمود: «اَلْحَمْدُ لِلَّهِ عَلی کُلِّ حالٍ».(520)